ستاره ی[1]عشق تاخت به چرخ نیلوفری مهر جمالش ربود دل ز مه مشتری
کوکب اقبالِ او، خیمه بر افلاک زد ز خیل انجم گرفت کوکبه مهتری
شاد برویش سپهر، محو رخش ماه و مهر زهره نهان کرد چهر، خجل شد از دلبری
طرّه ی مشکین اوست آیت شق القمر طلعت زیبای اوست حجّت پیغمبری
قامت رعنای وی سد ره و طوبی ماست نرگس مخمور او جام می کوثری
والی ملک وجود، قبله ی اهل سجود منبع احسان و جود، خسرو دین عسگری
بر آسمان ها رسید مژده ی آن ماه رو مُلک و مَلَک در نشاط زهره به رامش گری
بشارتِ حُسن او فلک به آفاق برد کزین اُفق بر دمد مهرِ جهان پروری
شاه ملایک خدم، دانش و ایمان حشم بر همه عالم عَلَم زد به سخن گستری
دفتر تفسیر او کاشف اسرار عشق درس و اشارات آن مخزن هر گوهری
حکیم الهی قمشه ای
ای امام عسکری...[2]
ای امام عسکری! جان و دلم قربان تو عالم امکان شده ای نور حقّ حیران تو
اختناقی بود جانفرسای حاکم ای دریغ از جفای دشمن غدّار بی ایمان تو
بوده است اندر ستاد ارتش عباسیان ای دریغا از جفا و مکر و کین زندان تو!
پور والای نقی، ای متّقی، ابن الرّضا مات گردیدیم ما از رحمت و احسان تو
ای امام عسکری، از مظهر علم و شرف من اطاعت می کنم از جان و دل فرمان تو
ای ملقّب گشته بر «سجّاد اصغر» در دعا جان فدای نوگل زیبا و آن ریحان تو
ای گل زیبای پاک عسکری، مهدی بیا «باقر» محزون نماید جان و دل قربان تو
.پایگاه حوزه مجله گنجینه شماره 4، فصل چهارم: در کوچه باغ ایّام(برگزیده متون مناسبتی)[1]
[2].پایگاه حوزه مجله کوثر شماره 60، در ستایش نور.
