این شاعر و ترانه‌سرا در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: من و تعدادی از شاعران از سال 88 ممنوع‌التصویر شده‌ایم؛ هرچند در این سال‌ها صداوسیما، مدیران سازمان و شبکه‌ها این موضوع را انکار می‌کنند ولی این حکم کماکان پابرجاست.
او افزود: تصویر ما اجازه پخش ندارد. دعوت‌ها لغو می‌شود و تصویر ما در برنامه‌های غیرزنده مشمول سانسور و ممیزی تلویزیون می‌شود. این یک رفتار عجیب و غریب از طرف صداوسیما به عنوان یک رسانه ملی است.
کاکایی در ادامه گفت: من دلیل این را که صداوسیما پخش چهره تعدادی از شاعران انقلاب را ممنوع کرده درک نمی‌کنم. البته برخی از ترانه‌های ما که قبلا برای تیتراژ سریال‌ها ضبط شده پخش می‌شود. اما برخی از شاعران انقلاب مانند سهیل محمودی، ساعد باقری و ده‌ها شاعر دیگر نیز به نوعی در صداوسیما ممنوع‌التصویر هستند.
این شاعر بیان کرد: وقتی این امکان هست که هزینه‌ای از بیت‌المال گرفته شود و یا بودجه‌ای از سرانه ملی برای رسانه‌ای هزینه می‌شود که مدعی رسانه ملی بودن است اما این تنگ‌نظری را از خود نشان می‌دهد که تنها در زمینه شعر و ادبیات هم نیست بلکه در حوزه‌های دیگر نیز این مشکل وجود دارد، جای سوال دارد.
کاکایی در پایان تاکید کرد: رسانه نمی‌تواند ادبیات معاصر را نادیده بگیرد و انکار کند. ادبیات به کمک فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی جای خودش را باز کرده و راه خودش را می‌رود.
