خداوند متعال وقتی می خواهد مؤمنان مجاهد را قوت قلب دهد و راه و رسم صحیح جهاد را به آنان آموزد و توکل و تعبّد را در آنان زنده کند و شیوه پایداری و صبر و ثبات را برای آنان ترسیم کند و طریقه دعا و نیایش مردان جهاد و شهادت را بازگو کند می فرماید: «چه بسیار پیامبرانی که توده های انبوه همراه آنان با دشمنان پیکار کردند و به خاطر رنج و مصیبتی که در راه خدا دیدند سست نشدند و به ضعف نگراییدند و در برابر دشمن تسلیم نشدند، و خداوند صابران را دوست می دارد.» خواسته و دعایشان تنها این بود:
رَبَّنا اغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَإِسْرافَنا فِی أَمْرِنا وَثَبِّتْ أَقْدامَنا وَانْصُرْنا عَلی القَوْمِ الکافِرِینَ؛
[1]
پروردگارا، گناهان و کوتاهی و تندروی ما را در کار خود بیامرز، و گام های ما را ثابت دار، و ما را بر کفار پیروز فرما.
خداوند در پاسخ، پاداش دنیایی که پیروزی و سربلندی آنهاست و پاداش نیکوی آخرت را که بهشت و مقام قرب خداست به ایشان عطا فرمود.
در زمان ما هر گاه جنگی بین مسلمین و کفار در گیرد و نیز، در نبرد دائمی فرهنگی، عقیدتی، سیاسی، میان اهل ایمان و پیروان شرک و شیطان در هر نقطه جهان؛ به منظور پیمودن مسیر صحیح و صبر و پایداری و طلب هدایت و پیروزی از خداوند، شایسته است این دعا را زیاد بخوانیم.
[1]
. آل عمران (3) آیه 147.
