عباد الرّحمن چگونه دعا می کنند؟

خداوند متعال در سوره فرقان، نشانه ها و اوصاف عباد الرحمن و بندگان شایسته را بیان می کند و در ضمن بیان اوصاف و حالات آنان، از دعای آنان این گونه یاد می فرماید: آنان می گویند:

رَبَّنا اصْرِفْ عَنّا عَذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها کانَ غَراماً؛ [1]

بارالها، عذاب جهنّم را از ما بگردان، چرا که عذاب جهنّم دائمی است.

و نیز می گویند:

رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَذُرِّیّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً؛ [2]

بارالها، از همسران و فرزندان، کسانی که مایه آرامش خاطر و روشنایی چشم ما باشند به ما ببخش، و ما را پیشوای متّقین و تقوا پیشه گان قرارده.

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «به خدا سوگند، من از پروردگارم فرزند زیباروی و نیکو قامت نخواستم، بلکه فرزندی اهل اطاعت و خوف الهی خواستم که هرگاه به او نظر کردم و او را در حال اطاعت خداوند یافتم چشمم روشن شود.» [3]