حنّه همسر عمران بود و هردو از موحّدان و از خاندان بزرگ توحید و یکتا پرستی بودند. هنگامی که حنّه باردار شد نذر کرد که فرزندی که در راه دارد خدمتگزار بیت المقدس شود. او که انتظار داشت فرزندش پسر باشد، به هنگام زایمان دریافت نوزادش دختر است. او را مریم نامید و زکریای پیامبر، بزرگ بیت المقدس و شوهر خاله مریم سرپرستی او را به عهده گرفت.
مریم همراه با رشد جسمی، جانش نیز در پرتو تعلیمات الهی پرورش یافت و بدون همسر با نفخ روح الهی عیسی را بزاد.
خداوند از دعای حنّه مادر مریم و همسر عمران چنین یاد می کند: او گفت:
رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ ما فِی بَطْنِی مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّی إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ العَلِیمُ؛
[1]
بارالها، من فرزندی که در شکم دارم نذر کردم برای تو آزاد باشد، از من بپذیر، به درستی که تو شنوا و دانایی.
در آیه دیگر می فرماید: خداوندش به نیکو قبولی از او پذیرفت.
[2]
[1]
. آل عمران (3) آیه 35.
[2]
. آل عمران (3) آیه 37.
