یکی از داستان های قرآنی داستان طالوت و جالوت است. بنی اسرائیل پس از دوره حضرت موسی علیه السلام به پیغمبر خود می گویند: «فرماندهی را بر ما بگمار تا به فرمان او در راه خدا پیکار کنیم.» از جانب حق تعالی، طالوت به فرماندهی آنان گماشته می شود. در آغاز آنان از این انتصاب رخ بر می تابند و نمی پذیرند، سرانجام با تأکید پیامبر الهی به آن تن می دهند و در رکاب او برای نبرد باجالوت کافر تبه کار و لشکر او حرکت می کنند.
دولشکر مقابل یکدیگر صف آرایی می کنند و آماده نبرد می شوند. سربازان موحّد طالوت در این هنگام دست به دعا بر می دارند و می گویند:
رَبَّنا أَفْرِ غْ عَلَیْنا صَبْراً وَثَبِّتْ أَقْدامَنا وَانْصُرْنا عَلَی الْقَومِ الکافِرینَ؛
[1]
بارالها، صبر و پایداری بر ما فروریز، و گام های ما را استوار دار، و ما را بر کافران پیروز فرما.
و سپس به کارزار می پردازند. موحّدان پیروز، و کافران فراری می شوند.
