نقش هوش مصنوعی به عنوان ابزاری مفید در دستیابی به نرم افزارهای هوشمند و کاربر پسند، کاملاً به اثبات رسیده است. از دستیارهای دیجیتالی مانند الکسا و سیری که این روزها در همه جا یافت می شوند، تا احراز هویت از طریق تشخیص چهره و دیگر روش های بیومتریک، می توان گفت تقریباً به نقطه ای رسیدیم که به ماشین ها برای ارتقاء سطح زندگی اعتماد کرده ایم.
دانشمندان، مغز انسان را به عنوان هدف بعدی هوش مصنوعی نشانه رفته اند
ترس از تسلط ربات های فیزیکی یا دیجیتال بر انسان تا حدودی از بین رفته و کاربران به راحتی از AI برای ارتقاء امنیت و بهره وری خود استفاده می کنند، به همین دلیل دانشمندان هدف بسیار بزرگ تری را برای تعبیه هوش مصنوعی در نظر گرفته اند: مغز انسان. چهره های برتر دنیای تکنولوژی از جمله ایلان ماسک و برایان جانسون، تیم های تحقیقاتی را تشکیل داده اند تا بسیار زودتر از آنچه تصور می شد، توان مغزی انسان را افزایش دهند.
به بیان ساده هدف از این حوزه علمی، افزایش هوش و ترمیم یا تقویت مهارت های شناختی با بهره گیری از ایمپلنت های مغزی است. «میخائیل لبدوف» محقق ارشد دانشگاه دوک آمریکا که اخیراً مجموعه ای ارزشمند از 150 مقاله در حوزه «تقویت مغز» (Brain Augmentation) را منتشر ساخته، معتقد است تا سال 2030 این آرزوی بزرگ به حقیقتی عادی و روزمره بدل می گردد.
تمرکز اصلی تحقیقات لبدوف، ساخت دستگاهیست که به طور کامل در مغز نصب می شود. یکی از چالش های اصلی این عمل، تأمین انرژی و سیستم ارتباط بیسیم است، موضوعی که ایلان ماسک هم روی آن کار می کند. این میلیاردر آمریکایی با تأسیس شرکت «نورالینک» (Neuralink) تصمیم گرفته تا آرزوی دیرینه طرفداران داستان های علمی-تخیلی یعنی ادغام مغز انسان با نرم افزار و ارتقاء عملکرد زیستی و فنی را ممکن سازد. ماسک امیدوار است طی چهار سال آینده از این روش برای درمان تومورهای مغزی حاد و ضایعات ناشی از سکته و سرطان بهره گیرد.
شرکت Kernel هم اکنون از چیپ های کوچک برای درمان بیماری پارکینسون بهره می گیرد
اگرچه نورالینک هنوز در ابتدای راه است، اما شرکت های بزرگ دیگری هم دره سیلیکونی در این زمینه فعالیت می کنند. برایان جانسون مؤسس شرکت Braintree بیش از 100 میلیون دلار را به استارتاپ Kernel اختصاص داده است. در این شرکت، دانشمندان علوم عصبی و مهندسین گرد هم آمده اند تا روند پیشرفت بیماری های مخرب عصبی مانند پارکینسون را با تعبیه چیپ های کوچک در مغز، معکوس سازند.
دانشمندان می گویند قبل از اینکه بتوانیم کدنویسی عصبی را با کامپیوترها آغاز کنیم، به تحقیقات بسیار زیادی در زمینه تعامل نورون ها با یکدیگر نیاز داریم، اما سرمایه گذاری عظیم کارآفرینان دنیای تکنولوژی می تواند این روند را تا حد زیادی تسریع نماید.
در حال حاضر می توان از محرک های الکترونیکی برای ایجاد حس های مصنوعی در مغز استفاده کرد که پتانسیل بالایی را در زمینه بهبود عملکردهای شناختی به همراه دارد. مثلاً می توان بینایی را افراد بازگرداند، یا احساس لامسه را در اعضای بدن به وجود آورد. عملکردهای شناختی همچون حافظه که به مرور زمان تحلیل می روند نیز قابل ارتقاء هستند.
تا سال 2030 نانوربات ها از طریق مویرگ ها وارد مغز انسان شده و ما را به کلاود متصل می کنند
دانشمندان حتی پا را از این هم فراتر گذاشته اند. در سال 2013 «میگوئل نیکوللیس» نوروبیولوژیست دانشگاه دوک با موفقیت توانست ارتباط مستقیم بین مغز موش ها را برقرار سازد. در این دستاورد انقلابی، موش ها با استفاده از ارتباط مستقیم توانستند اطلاعات را بین هم به اشتراک بگذارند. چنین قابلیتی در انسان ها می تواند به اشتراک گذاری خاطرات، اطلاعات و دستیابی به هوش جمعی منجر گردد. تصور کنید به جای شرکت در جلسات ملال آور، بتوانید کل کنفرانس را روی مغز خود دانلود نمایید.
«رِی کرزویل» یکی از مدیران اجرایی گوگل پیش بینی می کند که تا سال 2030 میلادی، نانوبات ها از طریق مویرگ ها وارد مغز انسان شده و واقعیت مجازی کاملاً فراگیر و عمیق را از طریق اتصال نئوکورتکس مغز به کلاود فراهم می سازند، همان گونه که موبایل ها با بهره گیری از قدرت پردازش کلاود به توان عملیاتی بی نهایت دست یافته اند. جالب است بدانید پیش بینی های کرزویل از دهه 90 میلادی تا به امروز، در 86 درصد موارد به واقعیت پیوسته است.
با همه این تفاسیر، تقویت مغز را می توان بزرگ ترین گام تکاملی در تاریخ بشر دانست، یعنی ساخت فناوری هایی که بتوانند هوش انسان را افزایش دهند، بیماری ها را از بین ببرند و کیفیت زندگی افراد را ارتقاء بخشند، و با توجه به روند کنونی، دستیابی به آن به هیچ وجه دور از دسترس نیست.
