امام صادق علیه السلام:
«شِیعَتُنا مَن لایَسأَلُ النّاسَ شَیئاً وَ لَو ماتَ جُوعاً».
(بحارالانوار، ج 96، ص 158)
شیعه ما از مردم چیزی را تقاضا نمی کند گرچه از گرسنگی بمیرد.
امام صادق علیه السلام:
«مَن سَألَ مَن غَیرِ فَقرٍ فَاِنَّما یَأکُلُ الخَمر».
(بحارالانوار، ج 96، ص 158)
کسی که فقیر نیست ولی تقاضای کمک مالی کند، همانا شراب می خورد (یعنی گناهش همانند شراب خواری سنگین است).
امام صادق علیه السلام:
«عزّ المؤمن استغناؤه عن النّاس.»
عزّت مؤمن، بی نیازی او از مردم است.
امام صادق علیه السلام:
«اِنَّ اللّه تَبارَکَ وَ تَعالی فَوَّضَ اِلَی المُؤمِنِ اُمُورَهُ کُلَّها وَ لَم یُفَوِّض اِلَیهِ أَن یَذِلَّ نَفسَهُ».
(فروع کافی، ج 5، ص 63)
همانا خداوند متعال همه کارهای مؤمن را به خود مؤمن واگذار نموده، جز این که به او اجازه نداده است خود را ذلیل کند.
امام صادق علیه السلام:
«لایَنبَغِی لِلمُؤمِنِ أَن یَذِلَّ نَفسَهُ قِیلَ لَهُ وَکَیفَ یَذِلّ نَفسَهُ؟ قالَ یَتَعَرَّضُ لِما لایُطیقُ.»(فروع کافی، ج 5، ص 63)
سزاوار نیست مؤمن خود را ذلیل کند، سؤال شد: چگونه خودش را ذلیل می کند؟ فرمود: خود را در معرض کاری که از او ساخته نیست، قرار دهد.
امام صادق علیه السلام:
«مَن سَألَ النّاسَ وَ عِندَهُ قُوتُ ثَلاثَةِ أَیّامٍ لَقی اللّه تَعالی یَومَ یَلقاهُ وَ لَیسَ فِی وَجَهِهِ لَحمٌ.»
(ثواب الاعمال (ترجمه شده) ص 630)
کسی که غذای سه روز را دارد و از مردم تقاضای کمک کند، روز قیامت با خداوند ملاقات کند در حالی که در صورتش گوشت نیست
