کشیدگی عضله به آسیبی گفته می‌شود که به عضله یا تاندون‌های چسبیده به آن وارد می‌شود. این عارضه ممکن است حین انجام فعالیتهای روزانه که تحت فشار مضاعف انجام می‌گیرند رخ دهد.
آسیب‌دیدگی عضله در اثر کشیدگی می‌تواند به یک فشار ساده به عضله خلاصه شود و در موارد شدید می‌تواند به پارگی (قسمتی یا تمام) بافت عضله و تاندون‌های چسبیده به آن ختم شود. همچنین ممکن است باعث آسیب‌دیدگی رگ‌های خونی کوچک (مویرگ) شده و منجر به خونریزی و کبودی شود یا بر اثر سوزش عصب‌های موجود در محل آسیب‌دیده ایجاد درد کند.
علائم کشیدگی عضله
علائم رایج این عارضه عبارتند از:
- ورم عضو آسیب‌دیده
- کبودی یا سرخی یا زخمهای باز بر اثر جراحت
- احساس درد حین استراحت
- درد داشتن هنگام استفاده از یک عضله خاص یا مفصلی که به آن عضله مربوط است
- ضعف عضله یا تاندون‌ها
- ناتوانی در استفاده از عضله به صورت کامل
چه موقع باید به دنبال مراقبت پزشکی رفت؟
اگر جراحت عضلانی مهمی دارید (یا اگر درمان‌های خانگی در 24 ساعت درد را تسکین نداد) به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر هنگام آسیب صدای شکستگی شنیدید، نتوانستید قدم بردارید یا ورم، درد، تب یا زخم باز قابل‌توجهی داشتید، باید حتما به پزشک مراجعه کنید.
تست و آزمایش
پزشک با بررسی سوابق پزشکی و انجام یک معاینه بالینی کارش را آغاز می‌کند. در طول معاینه باید دید که آسیب‌دیدگی عضله جزئی است یا به پارگی منجر شده است. بسته به شدت آسیب، روند درمان می‌تواند طولانی باشد. همچنین ممکن است برای درمان به عمل جراحی نیاز پیدا کنید. برای درمان، عکس‌برداری با اشعه ایکس ضرورت ندارد؛ مگر اینکه سابقه تروما یا عفونت داشته باشید.
درمان خانگی برای کشیدگی عضله
شما می‌توانید میزان ورم و خونریزی داخلی عضله‌ای را که منجر به کبودی بخش آسیب‌دیده شده، با استفاده از کیسه یخ کاهش دهید و روند درمان را از همان ابتدای آسیب شروع کنید. همچنین می‌توانید عضله آسیب‌دیده را در وضعیت کشیده قرار دهید. اما دقت کنید که گرما دادن فوری عضله ممکن است باعث درد و تورم بیشتر شود.
نکته: چه در استفاده از یخ و چه در مرحله گرمادرمانی نباید یخ یا وسیله گرم را مستقیما روی پوست قرار دهید. همیشه از یک وسیله پوششی مثل حوله، بین یخ یا حرارت و پوست استفاده کنید.
از قرص‌های ضد التهاب و بدون عوارض مثل آسپرین و ایبوپروفن برای کاهش درد استفاده کنید. اما اگر سابقه بیماری کلیه، خونریزی معده یا روده دارید، همچنین اگر از قرص‌های رقیق کننده خون مثل کومادین استفاده می‌کنید، بدون مشورت با پزشک از قرص‌های ضد التهاب استفاده نکنید. در چنین مواردی استفاده از استامینوفن ایمن‌تر است.
درمان به شیوه PRICE (پشتیبانی، استراحت، یخ، بانداژ) و بالا نگه داشتن عضو آسیب‌دیده نیز موثر خواهد بود. در ادامه به معرفی مراحل شیوه فوق می‌پردازیم:
- از عضله در برابر جراحات بیشتر محافظت کنید.
- به عضله آسیب‌دیده استراحت دهید. از فعالیت‌هایی که باعث کشیدگی می‌شوند و سایر فعالیتهای دردناک بپرهیزید.
- برای کاهش درد و تورم در عضله‌ای که دچار کشیدگی شده از یخ استفاده کنید.
- استفاده از بانداژهای کشی هم از عضله محافظت می‌کند و هم موجب کاهش ورم می‌شود.
- ناحیه آسیب‌دیده را برای کاهش ورم بالا نگهدارید. به عنوان مثال، اگر عضله ران دچار کشیدگی شده، در حالی که نشسته‌اید، پایتان را بالا نگه دارید.
- انجام فعالیت‌هایی که درد عضله را افزایش می‌دهند یا کار با قسمتی که آسیب دیده است، حتی در صورتی که درد به طور قابل‌توجهی بهبود یافته باشد، توصیه نمی‌شود.
درمان پزشکی
درمان پزشکی شباهت زیادی به درمان خانگی دارد. پزشک می‌تواند مقدار جراحت عضله و تاندون را مشخص کند و در صورت نیاز عصای زیر بغل یا آتل را برای مداوا توصیه کند. همچنین ممکن است اگر محدود کردن فعالیت، کار نکردن، ورزش‌های توانبخشی یا درمان فیزیکی برای بهبودی مورد نیاز باشد، آنها را در نظر بگیرد.
اقدامات بعدی برای پیشگیری از کشیدگی عضله
- با حرکات کششی روزانه از آسیب جلوگیری کنید.
- برنامه تمرینی‌تان را با مشورت پزشک معالج‌تان تنظیم کنید.
- بعد از ورزش حرکات کششی انجام دهید.
- قبل از انجام حرکات ورزشی بدن‌تان را به خوبی گرم کنید.
نکته: در بسیاری از موارد، کشیدگی عضله با درمان درست بهبود می‌یابد. اما موارد پیچیده‌تر باید توسط پزشک معالجه شوند.
منبع: webmd
