به گزارش ایسنا، طی روزهای اخیر بحث اصلی فوتبال ایران مربوط به محرومیت دو باشگاه استقلال و تراکتورسازی از فصل نقل و انتقالات زمستانی بود که البته این محرومیت را فیفا به خاطر پرداخت نکردن مطالبات بازیکنان و مربیان خارجی برای این دو باشگاه در نظر گرفت.
کمیته انضباطی فیفا برخورد جدی با باشگاه‌هایی که طلب بازیکنان و مربیان را پرداخت نمی‌کنند انجام می‌دهد تا این باشگاه‌ها ملزم به پرداخت طلب بازیکنان و مربیانی شود که با آنها قرارداد بسته‌اند، اما متاسفانه در ایران قانونی که الزامات اجرایی را داشته باشد، وجود ندارد و باشگاه‌ها بدهی‌های زیادی به بازیکنان و مربیان ایرانی دارند، اما نکته قابل تامل این است که طبق قوانین بازیکنان ایرانی به خاطر دریافت طلبشان حق شکایت به فیفا را ندارند و باید برای پیگیری این موضوع به کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال مراجعه کنند.
در سال‌های گذشته چندین بار پیش آمده که بازیکنان ایرانی نتوانسته‌اند طلب خود را از باشگاه قبلی خود بگیرند و در این میان آنهایی که مشکلات مالی شدیدی داشته‌اند به ناچار قید علاقه خود به آن تیم را زده‌اند و به فدراسیون فوتبال شکایت کرده‌اند. در بعضی موارد بازیکن یا مربی طلبکار توانسته پس از مدتی به پول خود برسد اما اکثر پرونده‌های باشگاه‌ها در بدهی به بازیکنان و مربیان ایرانی کماکان در کمیته انضباطی باز است و این بدهی‌ها آنقدر زیاد است که فدراسیون فوتبال با طرح چند راه‌حل هنوز نتوانسته سر و سامانی به آن ببخشد.
از جمله طرح‌های فدراسیون برای پایان دادن به این پرونده‌های قطور، پرداخت بدهی باشگاه‌ها از محل درآمد آنها از سازمان لیگ بود. در بعضی موارد این فکر جواب داد و بعضی‌ها به پول خود رسیدند. طرح بعدی برای حل این مشکل، تهدید تیم‌ها از سوی کمیته انضباطی بود. به این صورت که اگر تیم‌ها تا زمانی مشخص بدهی خود را پرداخت نکنند حق حضور در لیگ و یا گرفتن بازیکن جدید را ندارند. اما این راه‌حل‌ها در حد مسکنی ضعیف عمل کرده و به عینه می‌توان دید که تیم‌های بدهکار لیگ برتر علاوه بر بدهی به بازیکنان و مربیان فصل‌های گذشته، حقوق بازیکنان خود را هم نمی‌توانند پرداخت کنند و در بعضی موارد از گرفتن بلیت هواپیما برای بازی‌های خارج از خانه نیز ناتوانند و با اتوبوس به شهرهای دیگر می‌روند!
البته موضوع این گزارش پرداختن به مشکلات درآمدزایی و عوامل بی‌پولی باشگاه‌ها نیست بلکه می‌خواهیم این نکته را یادآور شویم که محرومیت استقلال و تراکتورسازی که از سوی فیفا اعمال شده یک تلنگر بزرگ به همه مدیران فوتبال ما بود که از این پس با دقت بیشتری تیمداری کنند تا اینگونه دچار مشکل نشوند. در این میان یک نکته قابل تامل وجود دارد. اینکه بازیکنان خارجی با شکایت به فیفا بخاطر قانون‌محور و سخت‌گیر بودن این نهاد و اینکه با هیچ باشگاهی در دنیا تعارف ندارد می‌توانند به پول خود برسند اما بازیکنان و مربیان ایرانی طلبکار حتی با وجود شکایت به کمیته انضباطی نمی‌توانند باید خیلی خوش‌شانس باشند تا به پول خود برسند.
نمونه باشگاه بدهکار در لیگ برتر زیاد داریم اما برای مثال به نفت تهران اشاره می‌کنیم که پرونده بازیکنان و مربیان طلبکار این تیم حتی به جلسه خصوصی با تاج برده و تاکید شد که طلب افرادی چون علیرضا منصوریان، محمد خرمگاه، سیدجلال حسینی، وحید امیری و علیرضا بیرانوند پرداخت شود اما تاکنون نه تنها بخشی از پول این افراد پرداخت نشده بلکه تیم نفت نیز بدون مشکل به کارش در لیگ ادامه می‌دهد که این نشان دهنده تفاوت فیفا و فدراسیون در برخورد با باشگاه‌های متخلف است.
شاید اگر نفتی‌ها و سایر بازیکنان و مربیان طلبکار هم مثل بازیکنان خارجی شکایت خود را از طریق فیفا پیگیری کرده بودند خیلی زودتر از اینها نتیجه می‌گرفتند. نکته‌ای که فدراسیون فوتبال باید به آن توجه کرده و برای جلوگیری از تکرار سرنوشت استقلال و تراکتورسازی و همچنین رسیدن طلبکاران به مطالباتشان، ساز و کاری فراهم کند که در برخورد با باشگاه های بدهکار کمترین تخفیف و تعارفی نداشته باشد و بر اساس قانون قاطعانه برخورد کند.
