سبوی دوست

از دیوان امام خمینی قدسسره

عمری گذشت و، راه نبردیم به کوی دوست

مجلس تمام گشت، و ندیدیم روی دوست

گلشن معطر است ، سراپا ز بوی یار

گشتیم هر کجا، نشنیدیم بوی دوست

هر جا که می روی، ز رخ یار روشن است

خفاش وار، راه نبردیم سوی دوست

می خوارگان دل شده، ساغر گرفته اند

ما را نمی نصیب نشد از سبوی دوست

گوش من و تو وصفِ رخ یار نشنود

ورنه جهان ندارد، جز گفتگوی دوست

با عاقلان بگو که رخ یار ظاهر است

کاوش بس است این همه در جستجوی دوست

ساقی ز دست یار به ما باده می دهد

برگیر می ،تو نیز ز دست نکوی دوست