راهپیمایی 110کیلومتری به یاد سالگرد قتل عام سربرنیتسا

سرویس بین الملل فردا: هر ساله در آستانه برگزاری سالگرد قتل عام سربرنیتسا، صدها مسلمان بوسنیایی به همراه شرکت کنندگانی از سایر کشورها مسیر 110کیلومتری را از شهر نزوک به سمت محل برگزاری مراسم طی می کنند. این مسیر در زمان جنگ خونین بوسنی ابتدا به جاده نجات معروف شده بود، هرچند که بعدها و پس از افشای ابعاد جنایت صربهای بوسنی جاده مرگ لقب گرفت، زیرا افراد بسیاری نتوانستند از جان سالم به در ببرند. در یازدهم جولای ١٩٩٥ شهر سربرنیتسا در شرق بوسنی و هرزگوین بیش از 8300 مسلمان بوسنیایی توسط صربهای بوسنی قتل عام شدند. این منطقه از سوی سازمان ملل منطقه امن معرفی شده بود و مسئولیت حفاظت از جان غیرنظامیان بر عهده نیروهای هلندی این سازمان بود.

در حالی که ایرانیان از جمله کشورهای بودند که در زمان جنگ بوسنی کمک های بسیاری به مردم آنجا کردند اما در سال های اخیر با غفلت مسئولان میزان نفوذ ایران در این کشور بسیار کم شد و از سوی دیگر حضور عربستان و گروه های وهابیت بسیار پررنگ شده بود. اما یکی دو سالی است که برخی گروه های خودجوش مردمی و سازمان های مردم نهاد در این راهپیمایی حضور پیدا می کنند امسال نیز تیم پزشکی طبیب مسیر همراه دیگر پزشکان مسیر به شرکت کنندگان در مسیر کار امدادی و درمانی را برعهده خواهند داشت.

سید مجتبی مومنی از اعزام شدگان تیم پزشکی طبیب مسیر با انتشار عکس زیر در صفحه رسمی خود در اینستاگرام نوشت: در سال‌های 1991 تا 1995 بوسنی و هرزگووین شاهد یک جنگ خونین بود. اندکی بعد از فروپاشی یوگوسلاوی سابق؛ بخش‌های(جمهوری‌های) کرواسی، بوسنی و صربستان وارد جنگ شدند. جنگی که به بهانه مسیحیان ارتودوکس و کاتولیک(کروات‌ها و صرب‌ها) در زمین مسلمانان(بوسنی) شدت گرفت. در مدت جنگ شهر سارایوو در حدود سه سال در محاصره کامل صرب‌ها بود و تنها منفذ ورود به شهر تونل نجات بود. تونل نجات؛ ایده احمد کریمی و حسین الله‌کرم از رزمنده‌های ایرانی حاضر در بوسنی بود. این تونل به طول 700 متر و در عمق 8 متری زمین حفر شد و از زیر باند فرودگاه بین‌المللی سارایوو می‌گذشت. از جمله کاربری‌‌هایی که این تونل داشته می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. تردد نیروهای نظامی

2. جابه‌جایی دارو و غذا

3. تردد رئیس جمهور و برخی مقامات بوسنیایی به شهر

4. حمل مهمات و سلاح به شهر

مبدا این تونل، منزل یک خانواده بوسنیایی به نام کالور بود.

از جمله مشکلاتی که در حفر تونل رزمنده‌ها با آن مواجه بودند؛ مرطوب بودن زمین بود، با توجه به پوشش گیاهی منطقه بعد از حفر سه متر از زمین به آب می‌رسیدند.