انقلاب اسلامی ایران که بذر آن در شانزده مهرماه سال 1341شمسی افشانده شد و در پانزده خرداد 1342 منجر به تبعید رهبر آن یعنی امام خمینی گردید، به تدریج رشد نمود و پس از تلاشهای فراوان و سالیان دراز سرانجام در 22 بهمن 1357 به بار نشست و به صورت درختی درآمد که شاخسارهای آن بر سراسر کشورهای اسلامی سایه افکند و چشم مستضعفان جهان به سوی ایران دوخته شد .
امروز سردمداران سیاست جهانی نقشه ی اسلام زدایی را طرح ریزی کرده و آتش جنگ و اختلاف، در کشورهای اسلامی روشن است و سلاحهای خطرناک برای کشتن آنان ساخته و فروخته می شود، مثل این که همه جا امن و مدینه ی فاضله است بجز کشورهای اسلامی .
ساده اندیشی است که ما تصور کنیم توطئه گران بین المللی دست از توطئه برداشته و در گوشه ای عزلت گزیده اند، بلکه دستاویز قرار دادن گزینه هائی مانند «نقض حقوق بشر» ، و تهمت «تروریسم » و «حامیان تروریسم » و «دست یابی به سلاحهای هسته ای » بخشی از این توطئه است . ولی خوشبختانه عمر این تبلیغات زهراگین سپری شده و جهانیان می دانند چیزی که در منطق این گروه نیست، همان احترام به حقوق بشر است و دلیل آنهم روشن است زیرا جهان شاهد کشتارهای بی رحمانه ی آنان بدون هیچ گونه توجیه منطقی و سیاسی می باشد مانند کشتار غیر نظامیان در افغانستان به بهانه ی مبارزه با تروریسم; و راه انداختن حمام خون در فلسطین اشغالی و مخصوصا اردوگاه جنین که کاملا یک منطقه ی غیر نظامی است، این ها همه، نشانه های آشکاری از نقض حقوق بشر توسط گروه به اصطلاح حامی حقوق بشر است! !
باری با رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (ره) در 14 خرداد 1368 مخالفان داخلی و خارجی به خیال خام خود انتظار ازهم پاشیدن پیکر انقلاب پس از رحلت امام را داشتند و خود را برای حمله و ضربه ی نهایی آماده کرده بودند که ناگهان چشم باز کردند و خود را در شرایطی دیدند که جانشین امام هرچه زودتر تعیین و زمام امور را به دست گرفته و صفوف پیروان انقلاب به هم پیوست و همگی پشت سر «مقام معظم رهبری » ایستادند . گوئی که امام هنوز زنده است .
بدین ترتیب در 15 خرداد سال 1368 گرچه مردم مسلمان ایران در سوگ رهبر خود اندوهناک بود، اما از طرف دیگر برگ زرین دیگری بر دفتر قطور انقلاب افزوده شد و بار دیگر 15 خرداد، ماندگار و پایه ی انقلاب محکم تر گردید .
