گیتی قاسمی بازیگر تئاتر و سینمای ایران که امسال با دو فیلم «ویلایی ها» و «سدمعبر» در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، درباره حضورش در فیلم «ویلایی ها» به خبرنگار مهر گفت: بازی من در این فیلم سینمایی در واقع به نوعی قسمت بود چون من بیش از 20 سال پیش در همان مکان و در اندیمشک با خانواده ام زندگی می کردم. در واقع این فیلم به نوعی زندگی مادر من بود، چون پدرم در آن دوران اسیر شده بود و در یکی از کمپ های عراقی ها به سر می برد و چون نامش در لیست هلال احمر نبود، چند سال مفقود الاثر بود. بنابراین من فضایی را که در فیلم «ویلایی ها» به تصویر می کشد، کاملاً از نزدیک درک کردم و با آن مشکلات آشنا بودم.
وی ادامه داد: با وجودی که نقشم در این فیلم بسیار کمرنگ بود، اما بسیار دوست داشتم در آن بازی کنم و به همان فضای گذشته بازگردم. این اثر سینمایی شبیه دوران کودکی من بود و در واقع بازی من در این فیلم ادای دینی به زحمت ها و تلاش های مادرم در آن دوران بود. باید بگویم که نقش من در این فیلم حتی کوتاهتر از چیزی که الان روی پرده است، بود و من از سکانسی که خانم ثریا قاسمی غش کرده بود و ما سعی می کردیم به او رسیدگی کنیم، نقشم پررنگ تر شد، چون کارگردان فیلم متوجه شد که من در صحنه های جمعی تلاش می کنم فضای مورد نظر را منتقل کنم، بنابراین به دیالوگ های من اضافه کرد.
این بازیگر تئاتر یادآور شد: در فیلم «ویلایی ها» تنها کاری که من کردم این بود که تلاش کنم برای دوربین بازی نکنم و تنها کاری را که باید انجام دهم به ثمر برسانم و از لحظه لحظه پلان هایم استفاده کرده و بیشتر روی ریزه کاری های نقشم کار کنم. در این فیلم آنقدر نقش پررنگ کنار من بود که من فکر نمی کردم دیده شوم اما تلاش کردم با نقشم زندگی کنم.
قاسمی که به عنوان یکی از نامزدهای بهترین بازیگر نقش مکمل زن نیز انتخاب شده است، در این باره گفت: بسیار خوشحالم که این دو نقش کوتاه از نظر داورها پنهان نمانده است. من در سینما تازه کارم و تا امروز موقعیت زیادی پیش نیامده تا بتوانم خودم را نشان دهم اما همینکه داورها حجم کم کار من را دیدند، برایم بسیار قابل ستایش است. البته من بیشتر به فیلم «سد معبر» امیدوار بودم. چون در آن فیلم با وجودی که تنها در دو سکانس بازی دارم، اما نقشم بیشتر دیده می شود اما خوشبختانه بازی ام در «ویلایی ها» نیز دیده شده است.
بازیگر نمایش «قیطریه» درباره فضایی که سال ها قبل در اندیمشک تجربه کرده است، بیان کرد: اتفاقاتی که در فیلم می افتد، دقیقاً همانند اتفاقاتی است که در آن دوران ما تجربه می کردیم و من به منیر قیدی کارگردان فیلم گفتم که چطور توانستی این فیلمنامه را بدون اینکه همان فضا را تجربه کرده باشی، بنویسی؟ چون دقیقاً اتفاقاتی که در فیلم می افتد را من تجربه کرده بودم. البته ما سختی های دیگری نیز داشتیم اما بیشتر اتفاقات همانند فضایی بود که در فیلم به تصویر کشیده می شود. در آن منطقه هیچ مردی حضور نداشت و اگر زمانی پدر یکی از بچه ها می آمد، بچه های دیگر با حسرت به او نگاه می کردند و خوشبختانه نویسنده های فیلم بسیار دقیق این فضا را به تصویر کشیده اند.
این بازیگر درباره حضورش در فیلم «سد معبر» نیز توضیح داد: برای بازیگرها آرزو می کنم که بتوانند روزی با محسن قرائی کارگردان این فیلم کار کنند. معتقدم او هنوز 30 درصد از قابلیت هایش را نتوانسته به نمایش بگذارد. قرائی کارگردانی بسیار باهوش و شریف است و ریتم را بسیار خوب می شناسد. معتقدم فیلم «سد معبر» یکی از خوش ریتم ترین فیلم هایی بود که من در این دوره از جشنواره فیلم مشاهده کردم.
وی متذکر شد: قرائی چند سال قبل بازی من را در تئاتر دیده بود و خود او مستقیماً برای بازی در این فیلم از من دعوت به همکاری کرد. من تنها سه روز سر صحنه این فیلم بودم و تنها 2 سکانس بازی داشتم اما با اینکه کارم بسیار کوتاه بود، اما تجربه سختی را از سر گذراندم چون با وجود حجم کوتاه نقش از لحاظ تکنیکی، کار من سخت تر از بازی در «ویلایی ها» بود. در فیلم «ویلایی ها» با وجود سختی کار و فیلم برداری در دمای 56 درجه، اما من از قبل فضا را در ذهنم داشتم اما در این فیلم از لحاظ تکنیکی کارم سخت تر بود.
قاسمی ادامه داد: در فیلم «سد معبر»، مجبور بودم در 2 سکانس استرس و اضطراب یک زن و حس و حالش را به مخاطب منتقل کنم و خوشحالم که این دو نقشم با وجود کوتاهی، دیده شده است و البته خوشحال تر هم می شوم که بتوانم سیمرغ جشنواره را دریافت کنم.
وی در پایان صحبت هایش درباره دیگر فعالیت هایش گفت: به تازگی بازی در نمایش های «قیطریه» و «خانه پاکیزه» را به اتمام رساندم. صحبت هایی برای بازی در فیلم عباس امینی داشتم که البته هنوز قطعی نیست. همچنین قرار است فروردین ماه و اردیبهشت ماه 96 در نمایش «آبی مایل به صورتی» به کارگردانی ساناز بیان، در تماشاخانه پالیز به صحنه بروم.
