اختلال آسپرگر چیست؟

آسپرگر چیست؟
 

برای اولین بار در سال 1944 هانس آسپرگر (پزشک اتریشی) گزارشی در مورد کودکانی که در ارتباطات و تعاملات اجتماعی دچار مشکل بودند، منتشر نمود.
علایم خاص این اختلال شامل مواردی از جمله:
فقدان همدردی با دیگران، نقص یا عدم توانایی در برقراری ارتباط با همسالان، آسیب مشخص در استفاده از رفتارهای غیر کلامی نظیر خیره شدن چشمی، حرکات بدنی و وضع اندامی عجیب، علایق، فعالیت ها یا رفتارهای تکراری، مشغولیت شدید فکری در مسایل خاص و گاهی یا اشیا می باشد.
امروزه اختلال آسپرگر جزو اختلالات نافذ رشد است. این اختلالات شامل موارد زیر می باشند:
اختلال اتیستیک: ارتباط، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی به طور مشخص آسیب دیده است. علایق، فعالیت ها و رفتارهای تکراری دیده می شود. اختلاف معمولا در سه سال اول زندگی شروع می شود.
اختلال آسپرگر: با آسیب در تعاملات اجتماعی و وجود فعالیت ها و علایق محدود مشخص می گردد. علایم بالینی کلی که نشان دهنده تاخیر در زبان باشد وجود ندارد یعنی در حقیقت مبتلایان مشکلات کمتری دارند. هوش طبیعی یا بالات از طبیعی است.
اختلالات رت: اختلال پیشرونده ای است که فقط در دختران دیده می شود. ابتدا دوره رشد طبیعی است ولی بعد مهارت های به دست آمده قبلی و استفاده هدف دار از دست ها را از دست می دهند و به جای آن حرکات تکرار شونده دست ایجاد می شود که بین سنین یک تا چهار سالگی شروع می شود.
اختلال فروپاشنده دوران کودکی: رشد حداقل در دو سال اول زندگی طبیعی است. پسرفت جدی مهارت هایی که قبلا داشته است مشاهده می شود.
اختلال نافذ رشد غیراختصاصی: به تنهایی علایم مشخص هیچ یک از اختلالات بالا را نداشته و نمی توان آن را جزو یکی از طبقه بندی های فوق الذکر جای داد. این اختلال در پسران حدودا چهار برابر شایع تر از دختران است. مبتلایان نوع خفیفی از علایم اتیسم را نشان می دهند و معمولا از نظر بهره هوشی طبیعی هستند.

تشخیص افتراقی اختلال آسپرگر از اتیسم:
 

ملاک های تشخیصی تقریبا مشابه اتیسم می باشند یعنی موارد مشابهی بین این دو از نظر تعاملات اجتماعی، ارتباطات و دامنه فعالیت ها و علایق وجود دارد. اما مشخصه اصلی افتراق اختلال آسپرگر از اتیسم عدم وجود تاخیر مشخص در شروع تکلم و رشد زبانی می باشد. از طرف دیگر این کودکان و نوجوانان از نظر مهارت های خودیاری و تعاملات اجتماعی مشکل جدی ندارند. آنها تمایل دارند با دیگران ارتباط برقرار کرده صحبت نمایند اما تون کلام گاهی غیر آهنگین و یکنواخت است و گاهی تکلم آهنگین و پرسشی است. ژست های غیر کلامی که بیان گر احساسات درونی است، کمتر وجود دارد، از نظر تولید کلام یا خیلی زود یا کم صحبت می کنند یا طرز تکلم آنها عجیب و غریب به نظر می آید. از ضمیر «من» کمتر استفاده کرده و بیشتر نام خود را به زبان می آورند. مبتلایان در مورد درک مفاهیم طنزآمیز و شوخی مشکل دارند.
در اختلال آسپرگر، رشد اولیه (شامل رشد شناختی و زبان) ظاهرا طبیعی است اما کودک دارای علایق غیر عادی می باشد که با حساسیت فراوان آنها را دنبال می کند در این حالت کودک نقایص اجتماعی خود را هنگامی بروز می دهد که وارد مراحل پیش دبستانی و در معرض روابط با همسالان قرار می گیرد.

سبب شناسی اختلال آسپرگر:
 

علت اصلی بروز این اختلال ناشناخته است اما پژوهشگران مواردی چون عوامل ژنتیکی و مغزی را مطرح می نمایند.

درمان اختلال آسپرگر:
 

اختلال آسپرگر پیش آگهی بهتری از اتیسم دارد و درمان این اختلال از روش های مختلفی چون آموزش خانواده، تقویت مهارت های اجتماعی، دارودرمانی و توانبخشی استفاده می شود.
منبع: ماهنامه آموزشی کودک شماره 50