بمناسبت ولادت با سعادت امام حسن مجتبی (ع)

یا علی چشم تو روشن به چنین نور مبین

حجّت بالغه یعنی حسن آن حامی دین

آنکه با خون دل و حسرت و اشک مژه گان

صبر یکعمری و گردید بدین یار و معین

آن کریمی که بمانند تو در جود و کرم

منبسط سفره جودش شده تا روز پسین

مات زین سفره احسان شده عقل عقلا

منعم و خلق بخوان کرمش گشته رهین

ازلیّ و ابدیّ ریزش فیض فیاض

واسطه اوست به مخلوق و نباشد بجز این

وارث جمله کمالات و صفات حسن است

شهر علم نبوی را تو در او حصن حصین

گو به امّ النجبا یا علی از قول محب

هنیئا لک که جهان گشته به لطف تو رهین

صدف دامن زهد تو بیاورده گهر

گوهری را که بهایش شده اعلا و وزین

این گهر گوهری او بودی ذات غنی

مشتق از کنز خفا گشت و در درج یقین

میوه قلب تو از فرط شرف نام نکوش

گشته تعیین ز خدا واسطه جبریل امین

صله نظم «حقیری» فرج مهدی تست

عیدی ما و محبین تو گردیده همین