در ماه های اولیه تولد نوزاد، شما و کودکتان، حتی اگر اولین فرزند شما نباشد، در حال آموزش هستید. کمی طول می کشد تا با گریه های جدیدترین عضو خانواده هماهنگ شوید و یاد بگیرید که این گریه ها نیز بخشی از روند رشد کودک شما هستند. هرگز فکر نکنید که اگر هنگام گریه به نوزادتان توجه کنید، او را لوس می کنید. قولنج (کولیک) موجب گریه های شدید نوزاد در سه ماهه اول می شود و اگر چه ممکن است راهی برای درمان آن نباشد، ولی تکنیک های آرام بخشی وجود دارند که می توانید آنها را امتحان کنید. همه والدین هنگام گریه های طولانی مدت فرزندان شان نیاز به استراحت موقت دارند تا بتوانند راحت تر گریه کودک را تحمل کنند. کودک با گریه های خود به شما می گوید که حالش چگونه است و این بخشی از روش های برقراری ارتباط او با شماست. در ابتدا ممکن است ندانید برای آرام کردن او چه باید بکنید، ولی پس از گذشت چند هفته کم کم راه درست برخورد با این مسئله را می آموزید.
به یاد داشته باشید:
- هدف کودک از گریه، جلب توجه شما و تحت تاثیر قرار دادن شماست؛ به گونه ای که به سرعت بشتابید و ببینید مشکل چیست.
- کودکان هرگز برای عصبی کردن شما گریه نمی کنند. آنها هیچ اطلاعی از نیازهای شما ندارد و نمی دانند که گریه آنها چه احساسی را در شما بر می انگیزد.
- شاید نگران باشید که به سرعت به طرف کودک در حال گریه رفتن عادت های بدی در او ایجاد کرده و او را لوس کند، ولی در روزهای اول هر چه سریع تر به او رسیدگی کنید او احساس امنیت بیشتری خواهد کرد. تحقیقات نشان داده اند کودکانی که در نوزادی به سرعت مورد توجه و رسیدگی قرار می گیرند در آینده و در نوپایی کمتر گریه می کنند.
- در اثر توجه سریع، او اعتماد بیشتر کسب خواهد کرد و متوجه خواهد شد که شما همان اطراف هستید و او می تواند به شما اعتماد کند. بدین ترتیب او خواهد آموخت که در آینده منتظر بماند، ولی اکنون او نیاز دارد شما فورا نزد او بروید.
دلایل گریه کردن
در روزهای اول، وقتی که هنوز الگوی تغذیه نوزاد شکل نگرفته، گرسنگی ممکن است یکی از دلایل اصلی گریه او باشد. بسیاری از والدین متوجه می شوند که شیر دادن به بچه، آسان ترین راه ساکت کردن اوست.
دلایل دیگر عبارتند از:
احساس سرما یا گرمای شدید/ قولنج یا نفخ/ خیس بودن پوشک/ احساس تنهایی و نیاز به همراه/ ناراحتی و نیاز به در آغوش گرفتن/ احساس درد
اگر گریه کودک به نظر شما غیرمعمول است و یا ادامه می یابد و شما قادر به آرام کردن او نیستید، با پزشک خود مشورت کنید.
گریه بیش از حد
بعضی از کودکان بیشتر از دیگران گریه می کنند که دلایل آن به قرار زیر است:
- خلق و خو: هر کودک با کودکان دیگر از نظر خلق و خو متفاوت است. برخی از آنها شلوغ تر هستند و از همان ابتدا بی هیچ دلیل مشخصی بیش از دیگران گریه می کنند.
- کودک عصبی: بعضی از نوزادان نسبت به تماس و تغییرات بسیار حساس هستند.
- زایمان دشوار: برای مثال نوزادانی که نارس متولد می شوند یا آنهایی که باید تحت مراقبت ویژه قرار گیرند.
- تغییرات محیطی: بعضی از نوزادان ممکن است نسبت به تغییرات محیط اطراف شان و یا تغییر در مراقبت شان حساس باشند.
- مرحله جدید رشد: بیشتر کودکان قبل از هر دوره جدید رشد و یادگیری، بیشتر گریه می کنند.
- تنش: برخی از نوزادان تنش والدین خود را حس می کنند و این می تواند بر رفتار آنها تاثیر بگذارد؛ ولی آیا شما احساس تنش می کنید چون کودکتان ناآرام است یا او ناآرام است به این دلیل که شما احساس تنش می کنید؟
آرام کردن کودک
- مکیدن: مکیدن سینه مادر، یک بطری شیر، انگشتان خود کودک، انگشت شست و یا پستانک معمولا و در اغلب اوقات برای کودک آرام بخش است.
- کودک را نزدیک بدن خود نگه دارید: نوزاد با پناه گرفتن در آغوش شما آرام می گیرد.
- ماساژ: ماساژ ملایم دست و پا، ممکن است کودک را آرام کند، ولی قبل از چهار هفتگی شکم و ستون فقرات کودک را ماساژ ندهید و برای ماساژ از روغن مغزهای خوراکی مانند روغن بادام استفاده نکنید.
- موسیقی: اصوات ریتم دار یا موسیقی ملایم و لطیف می توانند به آرام کردن نوزاد کمک کنند، حتی گاهی صدای ماشین لباسشویی یا جاروبرقی برخی از کودکان را آرام می کند.
- تکان دادن کودک: کودک را در آغوش خود به آرامی به حالت گهواره ای تکان دهید و یا او را در گهواره اش قرار دهید، ولی از تکان تند و شدید بپرهیزید.
- هوای تازه و فضای باز: از خانه خارج شوید. معمولا فضای باز به آرام شدن کودک کمک می کند ولی حتی اگر چنین نباشد. تحمل گریه نوزاد در فضای باز آسان تر است.
- نفخ: وقتی کودکان می توانند نفخ خود را رها کنند احساس بهتری دارند؛ بنابراین کودک را به صورت عمودی در آغوش بگیرید و سرش را روی شانه خود قرار دهید و با دست آرام به پشتش بزنید.
- حمام: یک حمام گرم می تواند کودک را آرام کند؛ ولی توجه داشته باشید که گاهی نیز نتیجه معکوس دارد.
- کودک را به اتاق آرام تری ببرید و با نوازش و آوازهای ملایم او را آرام کنید.
گریه در کودکان بزرگ تر
وقتی کودکان مرحله نوزادی را پشت سر می گذارند نیز گریه می کنند و این نیز دلایل خاصی دارد که ممکن است یکی از عوامل زیر باشد:
- نگرانی: بعضی از کودکان وقتی شما دور از دیدشان باشید نگران می شوند. این مساله به ویژه بعد از هفت یا هشت ماهگی بیشتر اتفاق می افتد.
- نیاز به همراه: گریه کودک به دلیل شیطنت یا اذیت و آزار نیست، بلکه او می خواهد که شما به نزدش بروید و زمانی که این کار را بکنید خوشحال می شود.
- دندان درآوردن: البته در این مورد اتفاق نظر وجود ندارد، ولی اغلب والدین معتقدند که دندان درآوردن تا حدودی موجب گریه کودک می شود.
- ترس های جدید: ممکن است کودک شما به دلایل جدیدی احساس ترس کند. برای مثال، شاید صدای جاروبرقی یا دیدن یک حیوان خاص او را بترساند.
- فقدان یک وسیله آرامش بخش: وقتی کودک شما به یک شیء خاص مانند پستانک یا اسباب بازی خاص عادت می کند، نبود آن ممکن است باعث گریه کودک شود.
- زمین خوردن یا برخورد با اشیاء: کاملا آشکار است که این مورد زمانی که کودک شروع به حرکت می کند، بیشتر اتفاق می افتد.
نق نق کردن کودکان معمولا زمانی است که آنها بزرگ تر می شوند و اگر به آن به عنوان بخشی از برقراری ارتباط نگاه کنید، کنار آمدن با آن برای شما ساده تر خواهد بود. می توانید در مقابل ناله ها و نق نق های کودک مثلا به او بگویید «می دانم که خسته شده ای» یا «می دانم از خرید کردن حوصله ات سر رفته است.»
گریه های شب
از یک سالگی، از هر سه کودک یکی از آنها هنوز شب ها بیدار می شوند. تحمل گریه های شب هنگام دشوارتر از گریه های روز است، زیرا خود والدین نیز خسته هستند و نیاز به خواب دارند. در این صورت اگر کودک شما بالای شش یا هفت ماه است و از گریه های طولانی مدت شب هنگام او به ستوه آمده اید با پزشک خود مشورت نمائید و در مورد الگوی خواب از او سوال کنید. به هر حال نگران نباشید کودک شما تا ابد گریه نخواهد کرد. سعی کنید حتی اگر ناراحت هستید بظاهر لبخند بزنید، زیرا کودکان نمی توانند فکر شما را بخوانند و دیدن عضلات خندان صورت می تواند آنها را آرام کند.
منبع: ماهنامه دنیای زنان شماره71