شرع نبی ز همت او گشت پایدار
شاهنشهی که ماه و فلک هست چاکرش
افلاکیان چو عبد و غلامند در برش
لعل لبش نمونه ای از آب کوثر است
سیارگان خجل شده از روی انورش
گر بهر جود دست گشاید ز آستین
حاتم، گدای ریزه خور از خوان سفره اش
شرع نبی ز همت او گشت پایدار
رونق گرفت مذهب ملت ز همتش
فرض است حب او به دل جمله خاص و عام
خوشحال آنکه سایه آن شاه بر سرش
ششم امام حضرت صادق که در الست
بر خاص و عام کرده خداوند سرورش
همت گماشت از پی ترویج دین حق
منت به جن و انس نهاده است حضرتش
عالم ز علم آن شه دین بهره می برد
بر قلب دشمنان وی افتاده سطوتش
شاهی که عقل، قاصر است از وصف مدح او
در وصف او هر آنچه بگویم نگفتمش
کروبیان به درگه او جمله بنده وار
روح الامین ستاده پی امر و خدمتش
ایزد نهاد تاج امامت به فرق او
به به عجب رساست مهین جامه بر تنش
«مداح » چه غم که ورا کیش جعفریست
فخرش همین سروده و مداح مبارکش