سخن ماه ؛ وحشت دولت امریکا از افشا شدن جنایاتش

شک نیست که یکی از ارکان مهم قدرت ایالات متحده آمریکا در اشغال عراق - و به طور کلی در تمام مداخله های زورگویانه و تجاوزگرانه این دولت در نقاط مختلف جهان - غول رسانه ای و دستگاههای بسیار پرقدرت تبلیغاتی این دولت است که با زمینه سازیهای مناسب برای تجاوز و اشغالگری و نیز توجیه عملکرد ناروای این دولت، در کنار قدرت سیاسی و نظامی، به تامین اهداف سلطه گرانه امریکا کمک می کند. در اشغال عراق همه دیدیم و شنیدیم که چگونه آژانس های خبری آمریکایی پا به پای تانکها و توپ خانه های این دولت پیش می رفتند و اخبار و گزارش های یکسویه پخش می کردند. و به جنگ روانی می پرداختند. جای هیچ تردید نیست که امریکا در حرکتهای سلطه طلبانه خود، در سراسر جهان روی این اهرم قدرت بسیار حساب می کند.

اما خوشبختانه باز همین تجربه اشغال عراق نشان داد که انحصار خبری و تبلیغاتی، آنچنانکه سردمداران آمریکا می خواهند، در اختیار آنها نیست; زیرا شبکه های خبری محلی و مستقل در برخی از کشورهای منطقه شکل گرفته که پرده فریبنده تبلیغاتی آژانس های خبری آمریکا را پاره کرده گزارشهای منطبق با واقعیت منعکس می کنند، و این امر مایه خشم و نگرانی زمامداران آمریکا شده است. یک گواه این معنا محدود ساختن خبرنگاران مستقل، کشتن آنها، به گلوله بستن هتل محل استقرار خبرنگاران در جریان اشغال عراق می باشد.

اکنون که چند ماه از سقوط رژیم صدام و اشغال عراق توسط امریکا و انگلیس می گذرد نه تنها از بهشت موعودی که امریکا وعده می داد و از آزادی و رفاهی که از آن دم می زد خبری نیست، بلکه وضع مردم مظلوم عراق بدتر شده است و در واقع این ملت از «چاله » درآمده به «چاه » افتاده اند! . هر روز که می گذرد ابعاد تازه ای از دورغ پردازیها و ادعاهای بی اساس امریکا و همدستش انگلیس فاش می گردد و پایه های قدرت تبلیغاتی آمریکا سست شده ماهیت استکباری او بهتر روشن می شود، و چنانکه پیش بینی می شد حرکت های نظامی ضد اشغالگران آغاز شده است.

بازداشت دو مستندساز سیمای جمهوری اسلامی ایران توسط نیروهای اشغالگر آمریکا در بغداد از این زاویه قابل بررسی است. مگر مستندسازان ایرانی چه پروژه ای را تعقیب می کردند که از نظر آمریکا جرم محسوب می شود؟ ! .

آری آنها می خواستند صحنه های رقت آور و دلخراش مردم مظلوم عراق را به تصویر بکشند و صحنه های جنایت آمریکا، ویرانیها، بیماریها، ناامنیها و شکوه های این مردم را به صورت مستند نشان بدهند. البته چنین کاری از نظر دولتی مانند آمریکا جرم کوچکی نیست! . اکنون که این دو خبرنگار متعهد در زندان مدعیان آزادی به سر می برند و کار مستندسازی آنان ناتمام مانده است،

امید است با تلاشهای سیاسی لازم هرچه زودتر آزاد شوند. اما مطمئنا این بار گزارش مستند آنها از رفتار خشن و ضد انسانی آمریکائیها از هر برنامه مستند دیگر دیدنی تر خواهد بود! .