صلح از نوع آمریکائی - اسرائیلی

از بحث های لازم در زمینه های حقوق اجتماعی و سیاسی، بحث ازمقوله «قدرت » و «حق » است، آیا قدرت، حق می آورد؟ آیا قدرت همه جا مساوی با حقانیت و مشروعیت است؟ می شود گفت: حق با زورمنداست؟ پاسخ این سؤال ها در عرف سیاسی و در منطق زمامداران کنونی جهان منفی است. به همین جهت، حکومت های برخاسته از کودتا رامحکوم می کنند و منشا مشروعیت حکومت ها را آرای مردم می دانند نه تسلط ارتش ها و ژنرال ها، تجاوز دولت های زورمند به قلمرو کشورهای دیگر را مردود می دانند و روابط کشورها را براساس حقوق متقابل وبرابر، استوار می دانند، همه جا صحبت از حق و عدل و آزادی ودموکراسی و حقوق بشر، و محکومیت زور و خشونت و تجاوز در میان است.

اما با تاسف باید پذیرفت که همه دولت ها و همه زمامداران،هنوز این منطق را نپذیرفته اند. هنوز بسیاری از دولت ها با وجودتکرار این گونه شعارهای فریبنده، دچار وسوسه «قدرت » هستند ودر ارزیابی های آنها جایی برای «حق » نیست و حق تا جایی برای آنها محترم است که با منافع شان تضاد نداشته باشد.

در صدر لیست این دولت ها باید ایالات متحده آمریکا و رژیم صهیونیستی را قرار داد. این دو دولت کارنامه سیاهی در این زمینه دارند. فلسفه پیدایش رژیم صهیونیستی از روز نخست بر«مشت آهنین » استوار بوده و آمریکا نیز که زیر نفوذ سازمان های صهیونیستی همواره از این رژیم حمایت کرده و می کند، چون احساس قدرت می کند، خود را «حق مدار» نیز می داند! و الگوی حق مداری خود را بر دیگران نیز تحمیل می کند.

راه دور نرویم، نگاهی به گفتگوهای به اصطلاح صلح خاورمیانه بیفکنیم که چندماه است به سردمداری آمریکا در جریان است. آنچه در این گفتگوها مطرح نیست، «صلح عادلانه » ، بازگشت آوارگان فلسطینی به موطن شان، پس دادن سرزمین های اشغالی و بیت المقدس توسط اسرائیل است. اسرائیل در این گفتگوها از موضع قدرت سخن می گوید و به دنبال امنیت خویش است و اگر سخنی از صلح به میان می آورد، صلح از دیدگاه طرف «قدرتمند» است. این رژیم در گفتگوبا سوریه، حاضر نیست هیچ تعهدی در مورد تخلیه ارتفاعات جولان بدهد. پس در این گفتگوهای صلح، سوریه چه منافعی دارد که درجستجوی آن باشد؟

حقیقت این است که آمریکا نگران است که بعد از عرفات و اسد،اختیار به دست رهبران جوان بیفتد و کار دشوارتر گردد، از این روتلاش می کند تا این دو، زنده هستند صلح مورد نظر خود و اسرائیل را به جایی برساند!.

گفتنی دیگر این است که چون اسرائیل جز منطق قدرت و زور رانمی فهمد، حزب الله لبنان با زبان خود اسرائیل با آن سخن می گوید،و هلاکت جانشین آنتوان لحد(رهبر ارتش مزدور اسرائیل در جنوب لبنان)توسط رزمندگان حزب الله آخرین پیام گویا برای اسرائیل است و باعث تشویش هایی در میان رهبران سیاسی اسرائیل شده و به دنبال آن، یکی از پایگاه های مهم صهیونیستها در منطقه اشغالی لبنان(پایگاه سجد)تخلیه شده است، چیزی که هیچ وقت باقطعنامه های سازمان ملل اتفاق نیفتاده است. گویا این زبان واین گونه پیام ها، در گفتگو با رژیم صهیونیستی، راه گشاتر از چک وچانه زدن در کنار میز مذاکره در نیویورک است.