شکنجه یک واقعیت وحشتناک و دردآور برای بسیاری از افراد بوده است و در کمال تاسف باید گفت که این روش غیرانسانی و وحشیانه از دیرباز مورد استفاده قرار گرفته و هنوز نیز در بسیاری از نقاط دنیا از طرف کشورها و یا افراد اعمال می شود. از همه دردناک تر این که افراد برای این که بتوانند شکنجه های دردناک تری را بر قربانیان خود اعمال کنند دست به ابتکار و خلاقیت زده و ابزارهایی ساخته اند که برای مثال فرد را در کوتاه ترین زمان ممکن به اعتراف و دادن اطلاعات وادار می کرد.
بدین ترتیب اگر چه خلاقیت و ابتکار در هر زمینه ای مقبول و جالب به نظر می رسد اما در این یک مورد می توان با قاطعیت آن را تقبیح نمود. در ادامه ی این مطلب قصد داریم شما را با 25 مورد از غیرانسانی ترین و دردناک ترین روش های شکنجه در طول تاریخ آشنا کنیم. با ادامه ی مطلب همراه باشید.
25- تشت چوبی
در این شکنجه که به «نشستن در داخل تشت» مشهور بود، فرد محکوم را در داخل این تشت چوبی قرار می دادند به نحوی که تنها سر او بیرون باشد. سپس مسئول اجرای شکنجه صورت فرد نگون بخت را به شیر و عسل آغشته می کرد و به سرعت حشرات و بخصوص مگس ها به سمت فرد کشیده شده و از شیر و عسل روی صورت او تغذیه می کردند. علاوه بر این به طور مرتب به این افراد غذا داده می شد در نتیجه این افراد بعد از چند روز در کثافت خود غوطه می خوردند و همزمان قارچ ها و کرم ها بدنشان را رفته رفته در حالی که زنده بودند می بلعیدند و در نهایت فرد جان خود را از دست می داد.
24- گاو برنجی
این روش شکنجه که به «گاو سیسیلی» نیز معروف بود در دوران یونان باستان ابداع شد. در این روش شکنجه یک گاو بزرگ از فلز برنج ساخته شده بود که در کنار آن یک در داشت که می توانستند آن را باز و بسته کنند. سپس قربانی را از طریق آن در داخل شکم گاو قرار داده و زیر شکم گاو آتش روشن می کردند تا این که فلز رفته رفته گرم می شد و در واقع گرما به قربانی که در داخل شکم گاو قرار داشت منتقل می گردید. قربانی در حالی که زنده زنده کباب می شد فریاد دلخراشی سر می داد و این فریادها از دهان گاو خارج شده و به دلیل طراحی خاصی که داشت صدای قربانی چند برابر بلندتر شده به نحوی که صدایی شبیه نعره ی گاو تولید می شد.
23- به میله کشیدن
با توجه به نام این روش شکنجه جای تعجب ندارد که بدانید این روش شکنجه و مرگ دلخراش از روش های مورد علاقه ی ولاد سوم شاهزاده ی رومانیایی در قرن پانزدهم میلادی است که به «Vlad the Impaler» به معنای کسی که افراد را به میله می کشد مشهور بود. در واقع قربانی مجبور می شد که روی یک میله ی نوک تیز و البته قطور بنشیند. سپس این میله به صورت عمودی بلند می شد و نوک تیز میله بدن قربانی را سوراخ کرده و از طرف دیگر بدنش بیرون می زد. بدین ترتیب میله در بدن قربانی فرو رفته و قربانی از آن آویزان می شد و در اثر فشاری که وزنش وارد می کرد رفته رفته تا پایین میله پایین می آمد. در برخی موارد 3 روز طول می کشید که فرد بمیرد. گفته شده است که یک بار ولاد این کار را با 20٫000 نفر انجام داد در حالی که خود نشسته بود و غذا می خورد.
22- چنگال کافران
این وسیله ی شکنجه از یک تکه فلز با دو نوک چنگالی تیز تشکیل شده بود که به یک کمربند یا تسمه وصل می شد. یکی از نوک های دو شاخه و تیز این چنگال در زیر چانه و طرف دیگر روی استخوان جناغ سینه قرار می گرفت. سپس از تسمه یا کمربند برای محکم کردن و ثابت کردن چنگال در گردن قربانی استفاده می شد. بعد از آن قربانی را دار زده یا به نحوی در هوا معلق می کردند که نتواند بخوابد. اگر سر قربانی پایین می آمد نوک های تیز چنگال گلو و سینه ی او را سوراخ می کرد.
21- شکنجه گردنی
این شکنجه که بسیار دردناک و غیرانسانی بود و در واقع یک دستگاه گرد دور گردن قربانی قرار می گرفت که داخل آن تیغه هایی نصب شده بود. این دستگاه که از فلز یا چوب ساخته می شد باعث می گردید که قربانی نتواند گردن خود را کوچکترین تکانی بدهد و بدین ترتیب فرد نه می توانست دراز بکشد، نه بخوابد، نه غذا بخورد و نه حتی سرش را کمی خم کند.
20- به صلیب کشیدن
این روش شکنجه که در دوران عتیق ابداع شد تا به امروز نیز در برخی کشورها و مناطق جهان نیز مورد استفاده قرار می گیرد و به دلیل به صلیب کشیده شدن عیسی مسیح یکی از شناخته شده ترین روش های شکنجه به شمار می آید. این روش شکنجه بسیار دردناک بود و خیلی آرام و رفته رفته قربانی را با زجر فراوان به کام مرگ می فرستاد. در این روش محکوم را به یک صلیب چوبی بزرگ بسته یا با میخ دست ها و پاهای او را به صلیب می کوبیدند و سپس صلیب را بلند کرده و در جایی نصب می کردند. قربانی به همین حال رها می شد تا بمیرد.مرگ دستکم چند روز به طول می انجامید.
19- گهواره ی یهودا
در این روش شکنجه ی دردناک که شباهت خاصی با به میل کشیدن داشت، فرد محکوم شده را روی یک گهواره به شکل مخروطی می نشاندند و سپس با طناب پاهای او کشیده می شد تا نوک تیز مخروط در بدن او فرو رفته و بدن او را پاره کند. هر بار که پاهای قربانی با طناب کشیده می شد نوک مخروط بیش از پیش در بدن او فرو می رفت و بدین ترتیب مرگی طاقت فرسا و طولانی در انتظار فرد بود. برای این که قربانی بیش از پیش درد بکشد و تحقیر شود معمولاً او را لخت کرده و دستگاه مخروطی شکل هیچگاه تمیز نمی شد. از این رو اگر شکنجه فرد را نمی کشت، قربانی پس از مدتی دچار عفونت داخلی شده و می مرد.
18- آب پاش سربی
این دستگاه معمولاً با سرب یا قیر مذاب و یا روغن و آب جوشیده پر شده و با ریختن آن در دهان یا حتی چشم ها، قربانی را شکنجه می کردند. در برخی از موارد نیز نقره مذاب در داخل این دستگاه ریخته شده و با ریختن آن در چشم های قربانی وی درد شدیدی را حس کرده و در نهایت می مرد.
17- دوشیزه ی آهنی
این وسیله ی شکنجه از یک قالب فلزی به شکل انسان که در لولایی بزرگی داشت تشکیل می شد. در قسمت داخلی این قالب تیغه هایی نوک تیز تعبیه شده بودند که به سمت داخل قالب فلزی قرار می گرفتند. فضای داخلی قالب به اندازه ای بود که یک انسان به سختی در آن جای داده می شد.اما به دلیل این که این تیغه های از هر طرف به بدن او فشار می آوردند قربانی نمی توانست کوچک ترین حرکتی به خود بدهد. سپس از طریق سوراخ هایی که در قالب تعبیه شده بود شکنجه گر سیخ هایی را در بدن قربانی وارد می کرد بدین ترتیب از وی اعتراف گرفته می شد.
16- شکنجه ی تابوتی
مشهورترین و پراستفاده ترین روش شکنجه در قرون وسطی به اصطلاح «شکنجه تابوتی» (coffin torture) نامیده می شد. در این روش قربانی در داخل یک قفس فلزی قرار داده می شد که به زحمت بدن قربانی را در خود جای می داد. علاوه بر این برای این که فشار، درد و ناراحتی بیشتری.به افراد تحمیل شود معمولاً افراد سنگین وزن را در قفس های کوچکتری قرار می دادند و آن ها را از تیرک ها یا درختان آویزان می کردند. اکثراً این افراد در همان حال می ماندند تا پرندگان و بخصوص کلاغ ها آمده و از جنازه ی آن ها تغذیه می کردند.
15- پیچ انگشتی
اگر چه انواع مختلفی از این ابزار شکنجه ساخته شده اما پیچ انگشتی یا «pilliwinks» همگی به یک شکل عمل می کردند. این دستگاه ها برای آرام آرام خرد کردن انگشت های دست و پا و حتی در قالب های بزرگ تر برای خرد کردن زانو و آرنج افراد استفاده می شدند. دستگاه های دیگری وجود داشت که روی سر نصب شده و با فشار جمجمه ی قربانی را خرد می کردند. این دستگاه ها در کل شبیه گیره های نجاری امروزی بوده و برای گرفتن اعتراف از مجرمان و محکومان در دوران قرون وسطی ابداع شدند.
14- شکنجه با طناب
روش طناب از روش های شکنجه ی دیگر بسیار آسانتر اعمال می شود و درست برخلاف استفاده ی آسان یکی از دردناک ترین و وحشتناک ترین انواع شکنجه بوده است. برای مثال قربانی را با استفاده از یک طناب به درخت بسته به طوری که به هیچ وجه نمی توانست از خود در مقابل جانوران و حیواناتی که برای تغذیه از او می آمد عکس العملی نشان دهد. همچنین از طناب برای به دار آویختن و خفه کردن افراد استفاده می شد. علاوه بر این اعضای بدن قربانی با طناب بسته می شد و سپس یک اسب طناب را می کشید که در نهایت باعث قطع شدن اعضای بدن قربانی می شد. در روشی دیگر اعضای بدن قربانی را با طناب بسته و آن قدر طناب را می پیچاندند که رفته رفته به بدن فرد فشار شدید و دردناکی وارد می کرد.
13- گیوتین
یکی از وحشیانه ترین روش های اعدام گیوتین بوده است که در واقع یک تیغه ی بسیار تیز بوده که به یک طناب وصل می شد. سر قربانی در وسط یک قالب قرار داده می شد تا نتواند حرکت کند و سپس تیغه از بالا رها می شد تا سر قربانی را از بدنش جدا کند. جالب این که چون در این روش سر قربانی به سرعت قطع می شد و نسبت به دیگر روش های قتل و شکنجه کمتر زجر می کشید، روش اعدام با گیوتین را روشی انسانی و کمتر دردناک برای اعدام می دانستند.
12- غلتک شکنجه
این وسیله ی شکنجه معمولاً به از جا در رفتن مفصل های بدن قربانی منتهی می شد و برخی آن را دردناک ترین روش شکنجه در دوران قرون وسطی دانسته اند. این ابزار شکنجه قالبی بود که از چوب ساخته شده و دو طناب به قسمت پایین و دو طناب دیگر نیز به یک دسته در قسمت بالای آن وصل می گردید. سپس قربانی روی این قالب قرار گرفته و محکم بسته می شد. با چرخاندن دسته بدن قربانی کشیده می شد. این کار آن قدر ادامه پیدا می کرد تا مفصل های بدن او از جا در می رفتند. البته معمولاً شکنجه گران در این موقع نیز قانع شده و آن قدر این کشش را ادامه می دادند تا دست و پای قربانی به طور کامل از بدن او جدا می شد.
11- پاره کننده ی زبان
این ابزار شکنجه که به یک قیچی یا دو تیغه ی بسیار بزرگ شباهت داشت می توانست به راحتی زبان قربانی را قطع کند. در این روش دهان قربانی با وسیله ای به نام «باز کننده ی دهان» باز می شد و سپس زبان قربانی با استفاده از تیغه های وسیله ی قیچی مانند گرفته می شد. با فشار دادن دسته ی قیچی فشار بیشتری به زبان قربانی وارد می شد تا این که زبان قربانی قطع یا به دو تکه تقسیم می شد.
10- شکنجه موشی
بودن در یک مکان بسته همراه با تعدادی موش بزرگ خود به اندازه ی کافی ترسناک و دردناک است اما این موضوع در قرون وسطی برای شکنجه ی افراد کافی نبود. در این روش شکنجه ی بسیار دردناک و سادیستی از یک قفس که یک طرف آن باز بود استفاده می شد. ابتدا قفس روی شکم قربانی قرار داده می شد به نحوی که طرف باز آن روی بدن قربانی قرار گیرد. در همین هنگام تعدادی موش یا موش خرمای بزرگ داخل قفس قرار داده می شد و روی قسمت خارجی آن آتش یا وسیله ی گرمازایی قرار داده می شد. موش های وحشت زده از یک طرف با گرما و طرف بسته قفس و از طرف دیگر با شکم قربانی مواجه می شدند. در نتیجه برای فرار از گرما شکم قربانی را با دندان ها و چنگال های تیزشان پاره پاره می کردند.
9- صندلی شکنجه
این وسیله که به «صندلی یهودا» نیز معروف است در قرون وسطی در سیاه چاله ها مورد استفاده قرار می گرفت. صندلی شکنجه که تا اوایل قرن نوزدهم نیز در اروپا مورد استفاده قرار می گرفت صندلی بود که بین 500 تا 1٫500 تیغه و میله ی نوک تیز روی آن قرار گرفته بود. قربانی روی این صندلی قرار گرفته و دست و پایش محکم بسته می شد. همچنین در برخی از موارد در زیر آن آتش روشن شده تا فرد اعتراف کند. در واقع در بیشتر موارد از این روش برای گرفتن اعتراف از افراد استفاده می شد بدین ترتیب که فردی روی این صندلی قرار گرفته و شکنجه می شد و فرد دیگری که این شکنجه را تماشا می کرد ناچار به اعتراف می شد.
8- کفش های سیمانی
کفش های سیمانی روشی از شکنجه بود که توسط مافیای آمریکا برای کشتن دشمنان، خائنان و جاسوسان مورد استفاده قرار می گرفت. در واقع در این روش پاهای قربانی در داخل یک قالب خاص قرار گرفته و سپس قالب را پر از سیمان خیس می کردند. وقتی که این سیمان خشک می شد قربانی را در داخل رودخانه یا هر جایی که مقدار زیادی آب وجود داشت می انداختند. در اثر سنگین بودن پاها و عدم تحرک، قربانی به عمق آب رفته و غرق می شد.
7- پاره کننده ی سینه
اگر چه زنان نیز به روش های فوق مورد شکنجه قرار می گرفتند اما این روش به طور ویژه برای زنان مورد استفاده قرار می گرفت. این ابزار شکنجه طوری طراحی شده بود که باعث خونریزی شدید در قربانی می شد. چنگک های این ابزار معمولاً درون آتش قرار گرفته تا خوب داغ می شدند و روی سینه ی قربانی قرار می گرفتند. بدین ترتیب چنگک ها وارد بدن او شده و سپس بیرون کشیده می شدند که در نتیجه ی آن بخش های از اعضای داخلی بدن قربانی بیرون کشیده می شد.
6- انبر کروکودیل
این ابزار معمولاً برای شکنجه ی کسانی که سعی می کردند پادشاه را به قتل برسانند مورد استفاده قرار می گرفت. در واقع این انبر آهنی در داخل آتش قرار می گرفت تا حسابی داغ شود سپس از آن برای گرفتن اعضای بدن قربانی مانند زبان، بینی یا دستگاه تناسلی استفاده می شد که در نهایت به قطع شدن این ارگان ها منتهی می گردید.
5- ازدواج جمهوری
در دوران انقلاب فرانسه علاوه بر گیوتین و زنده زنده سوزاندن روش دیگری نیز توسط ژان باپتیست کریر برای شکنجه و قتل افراد ابداع شده بود که به «ازدواج جمهوری» (Republican Marriage) شهرت داشت. در این روش مرد و زن قربانی را لخت کرده و از پشت به هم می بستند سپس آن ها را در داخل آب های سرد می انداختند تا غرق شوند. هرگاه که آب در دسترس نبود افراد را بدین شکل می بستند و با شمشیر و نیزه به آن ها ضربه وارد می کردند. این روش شکنجه معمولاً در مورد راهبه ها و کشیشان در دوران انقلاب فرانسه مورد استفاده قرار می گرفت.
4- چرخ خرد کننده
این ابزار شکنجه که به «چرخ کاترین» نیز شهرت داشت برای طولانی کردن فرآیند مرگ طراحی شده بود. در ابتدا دست و پای قربانی به پره های یک چرخ چوبی بسیار بزرگ بسته می شد و سپس آن قدر چرخانده می شد و شکنجه گر با ضربات چکش به دست و پای قربانی ضربه وارد می کرد تا این که استخوان های قربانی نگون بخت از چندین جا خرد می شدند. سپس قربانی همان جا رها می شد یا روی یک میله قرار می گرفت تا پرندگان از آن ها تغذیه کنند تا بمیرد. این روش شکنجه مدت زمان زیادی به طول می انجامید و معمولاً روزهای زیادی طول می کشید تا قربانی از تشنگی و پایین آمدن سطح آب بدن بمیرد. در برخی از موارد از ضربه ای به نام «ضربه ی ترحم» استفاده می شد که در آن شکنجه گر با یک ضربه ی محکم و مرگبار به سینه یا شکم قربانی به درد و رنج او پایان می داد.
3- الاغ اسپانیایی
یکی از ابزارهای شکنجه در دوران تفتیش عقاید مذهبی در اسپانیا وسیله ای به نام «الاغ اسپانیایی» نام داشت که روشی بسیار دردناک و غیرانسانی بود. در این روش قربانی به صورت لخت و با پاهای باز روی یک دستگاه شبیه الاغ قرار می گرفت که در واقع یک تکه چوبی عمودی (خرک) بود که میخ ها یا گوه هایی نوک تیز روی آن به حالت V شکل کار گذاشته می شد. سپس شکنجه گر وزنه هایی را رفته رفته به پاهای قربانی می بست تا این که در نهایت وزنه ها فشار زیادی به قربانی آورده و گوه ها و میخ ها در بدن او فرو می رفتند.
2- شکنجه با اره
در این روش شکنجه، قربانیان را به صورت وارونه آویزان کرده تا خون به سمت سر آن ها کشیده می شد و همزمان قربانیان را هوشیار نگه می داشتند. سپس بدن قربانی را آرام آرام با اره به دو نیم تقسیم می کردند. برخی دیگر را تنها تا شکم به دو نیم تقسیم می کردند تا مرگ طولانی تر و دردناک تری داشته باشند.
1- به دار آویختن، شکم دریدن و تکه تکه کردن
در دوران قرون وسطی، مجازات خیانت ترکیبی بود از به دار آویختن، شکم دریدن و تقسیم کردن بدن به چهار قسمت که در انظار عمومی انجام می گرفت. این روش شکنجه و اعدام در سال 1814 کنار گذاشته شد اما هزاران نفر از مردم اروپا بدین روش کشته شدند. در این روش فرد محکوم را با یک وسیله مانند سورتمه تا محل اعدام می کشیدند. سپس وی را به دار می آویختند و زمانی که قربانی داشت آخرین تقلاهایش را می کرد، شکمش را پاره کرده و اعضای تناسلی اش را می بریدند. سپس این اعضا در برابر چشم های او در داخل آتش انداخته می شدند. بعد از آن بدن او را مانند شکل به چهار قسمت تقسیم کرده و گردن او را می زدند.
