خوشا دلی که جز «رضا» دمی رضا نمی شود

چه سبز می شود دلم! چو می کند هوای تو

خوشا! دلی که می تپد، هماره از برای تو

خوشا! دلی که جز رضا دمی رضا نمی شود

در آتش است دم به دم ز عشق جانفزای تو

کبوتر دلم ببین چه عاشقانه پر کشد!

در آسمان آبی خیال دلگشای تو

مرا بخوان به درگهت، که بی قرارِ بودنم

تمام هستی ام «رضا»! نثار خاک پای تو

گل ستاره می دمد به یادت از دو دیده ام

قسم به حرمتت رضا، رضای من رضای تو

ز مهربانی تو من چه قصه ها شنیده ام

ز لطف بی نهایت و ز بخشش و عطای تو

در انتظار مانده دل، دل غریب «نسترن»

امید آن که می رسد به درد من دوای تو