-*دکتر محمد مهدی احمدی:فضای تلگرام کاملا انتخاباتی است. چیزی شبیه همین دو ماه قبل و انتخابات ریاست جمهوری گروهها و کانال های متعددی این بار برای گرفتن کرسی های هیات مدیره نظام پزشکی به شدت رقابت می کنند. این شدت از رقابت برای سازمانی که در طی ده سال اخیر در افولی "پلکانی" از سازمانی قدرتمند با اختیاراتی گسترده در اویل دهه80، به سازمانی با اختیارات محدود با نقشی " مشورتی" تبدیل شده است کمی جای تعجب دارد.
بخشی از آن را می توان به وی‍ژگی های فضای مجازی نسبت داد اما به نظر می آید علت اصلی چیز دیگری باشد.
علت را باید در مصائب جامعه پزشکی در ده سال اخیر جست که به صورت "پلکانی" افزایش یافته و می یابد.از صدای خرد شدن استخوان های طب عمومی که به گوش می رسد. از مشکلات دستیاران که ماهانه رنج کشیک های دو رقمی و 36 ساعته را در نظام درمان، با بدترین شرایط رفاهی تحمل می کنند. از "طرحی" که در جاده هایش قربانی می گیرد و از دولتی که با امکانات انبوه اصرار دارد با بخش خصوصی رقابت کند وتوهم "تحول" یک شبه دارد.
از به محاق رفتن آموزش پزشکی مدرن و اجازه رشد به روش های غیر علمی، از سیاست هایی که گروههای مختلف درمان را به جان هم و مردم را به جان کادر درمان انداخته است و از "بازاری" کردن طب و رابطه پزشک و بیمار جامعه پزشکی نخبه تر از آن است که نداند نظام پزشکی اختیاراتش چیست و یک سازمان مردم نهادی که به بازیگری "مشورتی" تنزل داده شده است و با ساختار به شدت بروکراتیک و لاک پشتی اش توان حل این مشکلات را ندارد.
اما فضایی که به ویژه در جوان تر های جامعه پزشکی مشاهده می شود فضایی "احساسی" است. تجمیع احساسات برای "نه" گفتن به وضع موجود. در این فضا فقط به دنبال نمادهای وضع موجود می گردند تا با آن مقابله کنند.
به همین جهت تشابه هایی با انتخابات ریاست جمهوری سوم تیر 84 در ذهن متبادر می شود. در آن روز نیز مردم به کسی که "نماد وضع موجود" بود رای ندادند و 8 سال بعد برای بازگشت به حداقلی از همان "وضع موجود" جشن گرفتند.
در آنموقع به علت چیره شدن احساسات بسیاری از مردم به این فکر نکردند که وضع موجود می تواند بدتر هم بشود. حکایت بسیاری از همکاران هم همین است به دنبال نمادهای وضع موجود هستند نه علل وضع موجود و انبوه مشکلات و نگرانی ای که وجود دارد این است که بعضی از همکاران گرای نمادهای وضع موجود را به سمت بسیاری از بزرگان و سرمایه های جامعه پزشکی نشانه رفته اند.
غافل از اینکه خلا همین بزرگان به واسطه رد صلاحیت ها در دو دوره گذشته یکی از علل سلب اختیارات از نظام پزشکی بود. دوران طلایی نظام پزشکی سال 79 تا 83 بود که نظام پزشکی با همراهی "مجلس ششم" از تشکلی مهجور که فقط شماره نظلم پزشکی صادر می کرد به سازمانی با توان تعیین تعرفه و رسیدگی به تخلفات و دهها اختیار ریز و درشت دیگر تبدیل شد.
سازمانی که هم اکنون جایگاه "حقوقی" ضعیفی دارد نیاز دارد که با استفاده از جایگاه " حقیقی" مدیران ارشدش نقش خود را برجسته تر کند.
باید به جای حمله به بزرگان جامعه پزشکی به دنبال تقویت نقششان بود. بزرگانی که همین چند روز قبل شاهد بودیم که یک دلنوشته آنان در قضیه پاتولوژیست ها مجلس و دولت را به تکاپو انداخت.
واقعیت آن است که در 10 سال اخیر اختیارات زیادی از نظام پزشکی گرفته شده است و احتیاج است بزرگان و متنفذین جامعه پزشکی را به میدان برگردانیم تا ضمن تلاش برای بازگرداندن اختیارات این سازمان مردم نهاد ،مسائل حقوقی ای همچون مشکلات پاتولوژیست ها، مجازات حبس در اشتباهات پزشکی و ... را با کمک مجلس حل نمایند.
مشکلات جامعه ی پزشکی کلان تر از آن است که با اقدامات جزیره ای حل شود لذا شعارهای احساسی همچون «پزشک عمومی فقط رای به پزشک عمومی» و یا دستیار و فلان تخصص فقط به همان تخصص مشکلی را حل نخواهد کرد بهتر است هیجان هایی که در اثر تلنبار شدن انبوه مشکلات جامعه پزشکی است را در انتخابات دخالت ندهیم که سی ام تیر 96 پتانسیل تبدیل شدن به سوم تیر 84 را دارد.
از کاندیداهای محترم هم انتظار است که برای کسب رای بر این هیجانات موج سواری نکنند زیرا اگر جایگاه نظام پزشکی در این حد بماند پیروزی در این انتخابات به جز یک حس پیروزی زودگذر چیزی برای منتخبین و هوادارانشان نخواهد داشت.
*دبیر سابق هیات موسس اتحادیه شوراهای صنفی دانشجویان علوم پزشکی کشور
