در قانون اساسی، زنان می توانند رئیس جمهور شوند

این گفت وگو به جایگاه زن در قرآن و سیره نبوی صلی الله علیه و آله وسلم اختصاص دارد . به نظر ایشان، خداوند بدون نگاه تبعیض آمیز جنسی، حیات را زوج آفریده است . اسلام، برخلاف دیگر مکاتب، به زن و مرد نگاهی بر مدار علم، تقوا و عمل صالح دارد . آنچه در بعضی از متون یا در پاره ای تفسیرها در باب تفاوت در خلقت یا نکوهش یک جنس و ستایش جنس دیگر آمده، همگی مخدوش و ساخته وپرداخته حبرها و بطریق ها و مغ های نومسلمان است . اسرائیلیات و نصرانیات، که از آثار محرف و تفسیرها و تاویل های غیرموجه و غیرعقلانی عهد عتیق و جدید نقل شده، از نظر ما بی اعتبار است . همچنین آنچه به وسیله مغان وارد اسلام شده، تفسیری در تاویل های بازسازی شده مذهب ایرانی است که هر چه بیشتر می خواسته خود را به اسلام نزدیک کند . شاید کسی نتواند غیر از آنچه بیان کردم، نقل محکمی در باب تبعیض در خلقت ارائه کند . در مورد مسئله نقصان عقل در جنس مؤنث نیز هرچه جستم، نتوانستم مبنایی بر آن بیابم . آنچه در نهج البلاغه آمده است، از جمله مواردی است که از نگاه تیزبین شریف رضی مغفول مانده است . مگر می شود در کلام معصوم به یک جنس، یک نوع و به یک صنف حمله، و بر اعمال آنها مهر محکومیت زده شود . بحث ارث و شهادت در عداد امور حقوقی و اجتماعی است و با اصل خلقت مرتبط نیست و ناشی از لحاظهای عرفی و مناسبات اقتصادی است . ما اصل را بعد از کتاب خدا، بر سیره می گذاریم و بعد از قیاس و اجماع، در اهل سنت، و عقل و اجماع، در شیعه، برای بیان و استخراج احکام، از تطور، تحول و اقتضائات، خصوصا در متحدثات، کمک می گیریم . این بعد در اسلام، شریعت یا احکام حقوقی و اجتماعی و سیاسی است که بر دو رکن دیگر افزوده می شود . هر چه اشراف به تاریخ، بیشتر و تسلط به موضوع، عمیق تر باشد، احکام محکم تر و شفاف تر خواهد بود . اما بعد دیگری نیز در هر دین افزوده می شود که از ارکان نیست و ما آن را ادبیات دینی یا عرضی می دانیم . این ادبیات گاه آن چنان قوی و قدرتمند عمل می کند که دین را هم تحت الشعاع قرار می دهد و حتی شاخص و معیار دین می شود . قرآن، سنت، اجماع و عقل همان اند که هستند . ائمه طاهرین نیز در همه عصرها حجت اند . این تفاوت نگاه که گاه از مرز متسامح تا مرز غالی در نوسان است، از همین ادبیات دینی و مصلحت هایی برمی خیزد که سلطان و دستیاران او در ادوار تاریخ اسلام وضع می کنند و گاه حاشیه را متن و اصل را فرع و فرع را اصل می نمایند.