باران کوثری که فرزند یک کارگردان (رخشان بنی اعتماد) و یک تهیه کننده سینما(جهانگیر کوثری) است در 25 مهر 1364 به دنیا آمد. او علاوه بر بازیگری طراح لباس و طراح صحنه و منشی صحنه سینما، تئاتر و تلویزیون ایران است. او دانش‌آموختهٔ رشته نمایش از هنرستان سوره است. بهترین بابای دنیا، ساخته داریوش فرهنگ، نخستین تجربه بازیگری اوست. نقش‌آفرینی‌های بعدی وی تا سال 1380 به تمامی در فیلم‌های مادرش رخشان بنی اعتماد است.
کوثری همچنین با بازی در تئاتر آن سوی آینه به کارگردانی آزیتا حاجیان توانایی‌هایش را به عنوان بازیگر صحنه نیز به ثبت رسانده‌است. او در هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان در اصفهان یکی از اعضای هیئت داوران در بخش مسابقه بود.
سال 1385 برای وی سال پرباری بود. باران ابتدا با بازی چشمگیرش در مجموعه صاحبدلان همه را به تحسین واداشت، سپس از جانب خوانندگان هفته‌نامه چلچراغ برای دریافت نشان محبوبیت این نشریه انتخاب شد و سرانجام در بهمن ماه همین سال با کسب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از بیست و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر برای دو فیلم خون بازی و روز سوم و دیپلم افتخار بخش بین‌الملل برای فیلم خون بازی، آلبوم افتخارات یک سالش را ورق زد. او در سال 1386 در جایزه تصویر آسیا پاسیفیک توانست برای فیلم خون بازی یکی از کاندیداهای بهترین بازیگری شود و در سال 1387 در بیست و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر برای فیلم حیران کاندیدای بهترین بازیگر نقش اول زن شد.
در دوازدهمین جشن خانه سینما در سال 1387 باران به همراه پدرش جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را به محمد قدیری فرد اهدا کرد. همچنین در سال 1389 و در چهاردهمین جشن خانه سینما، نگار جواهریان تندیس بهترین بازیگر نقش اول زن را از باران و حامد بهداد دریافت کرد. وی در سی‌امین دوره جشنواره فیلم فجر در سال 1390 برای بازی در فیلم بغض در بخش نگاه نو (فیلم‌های اول) کاندیدای جایزه بهترین بازیگر زن شده بود. پس از دو سال ممنوع‌الفعالیت بودن در سال 1392 در دومین فیلم رضا درمیشیان به نام عصبانی نیستم بازی کرد و برای نمایش فیلم در جشنواره برلین به آلمان سفر کرد. همچنین کتابی تحت عنوان باران کوثری در سینمای ایران به قلم حسین عالمگیر از انتشارات شایسته منتشر شد.
