علائم و نشانه ها:
-میل رسیدن به اهداف به هر صورتی حتی با اشک و اندوه و آه و زاری،
-مقاومت و ایستادگی در مقابل اجرای دستورات،
-سعی در مسخره کردن دیگران و عم اجرای دستورات،
-استفاده از پرخاشگری،
-دشمنی و خرابکاری از راههای گوناگون،
-لذت بردن از کتک زدن دیگران،
-بی احترامی به بزرگترها،
-لجبازی در خوردن و خوابیدن،
-شانه خالی کردن از بار مسئولیت با سرو صدا،
-مردود شمردن هر نوع مقاومتی از سوی بزرگترها در مقابل خواسته های خود.
عوامل پدید آورنده:
-محروم بودن از مهر و محبت والدین و اطرافیان،
-برآورده نشدن احتیاجات اساسی و ضروری،
-برخورد مستبدانه با او در خانه،
-برآورده نشدن خواسته های به حق کودک،
-عدم توفیق در کارها،
-وجود بعضی از بیماری های جسمی و روانی،
-عدم توجه کافی به کودک،
-یادگیری لجبازی از دیگران،
-ناتوانی در پاسخگویی به خواسته های اطرافیان،
-دست زدن به لجبازی برای نشان دادن قدرت و مقاومت،
-وجود بیماری مداوم در کودک،
-نظام از هم پاشیده خانواده و درگیری بین والدین،
-به دنیا آمدن کودکی جدید در خانواده،
-صبر و تحمل محدود کودک،
-علاقه به کارهای مطابق با هوی و هوس،
-برای ارضاء خودپسندی و خودپرستی،
-لوس شدن بیش از اندازه کودک،
- مقاومت در مقابل کارهای بجای کودک،
-تربیت نادرست و وجود الگوهای بد در جامعه و همین طور محیط خانواده.
چگونگی عملکرد:
-شناخت و ریشه یابی علت لجبازی کودک،
-احترام به شخصیت کودک،
-یاددادن راه و روش صحیح برخورد به کودک،
-واگذاری مسئولیت هایی در حد توان و ظرفیت کودک،
-بازداشتن کودک از لجبازی با راهنمایی (گاهی)،
-ایجاد ارتباطی صمیمی و ابراز مهر و محبت،
-همدلی و همزبانی با کودک،
-پذیرش کودک در جمع و ایجاد حس اعتماد به دیگران،
-در پیش گرفتن روشهای دوستانه و مسالمت آمیز،
-صبر و حوصله در مقابل کودک،
-به حال خود گذاشتن و بی اعتنایی به کارهای کودک،
- از بین بردن زمینه های لجبازی در کودک،
-گاهی اخطار و تنبیه،
-گاه درمان توسط متخصصین مؤثرترین راه حل درمان لجبازی کودک.
منبع:نجاتی، حسین، (1388)، روانشناسی کودک، تهران، نشر بیکران، چاپ دهم.