درگذشت علامه امینی رحمه الله صاحب الغدیر(آیینه غدیر)

سال ها بود که آیینه ای نبود تا تصویر تمام نمای «غدیر» را در آن به تماشا بنشینیم.

سید علی اصغر موسوی

سال ها بود که آیینه ای نبود تا تصویر تمام نمای «غدیر» را در آن به تماشا بنشینیم.

ناگهان یک مرد، مردی پایمرد در عشق ولایت، یا علی گویان، پای در میدان گذاشت و شهر به شهر، آفاق اندیشه ها را کاوید و تمام آبگینه ها را محک زد؛ تا از دل اندیشه های سبز اسلامی، آیینه تمام نمای غدیر خم، «الغدیر» ـ به ِ «تشیّع» افزوده شود.

الغدیر، آیینه ای است که می توان مظلومیّت و سکوت «علی علیه السلام » را در آن دید!

می شود حقّ به تاراج رفته «ولایت» را در آن نظاره کرد!

میزانی است که می تواند صداقت آسمانی امامت را به اثبات برساند!

بازتابِ صدها سال غربت مولاست؛ مولایی که اگر معارف کلامش نبود، کسی میان عشق و توهّم فرقی نمی گذاشت اسلامِ بی هویت اُمویان، جهان را به تباهی می کشید!

ای بزرگ! صداقت دست هایت جاودانه خواهند ماند؛ دست هایی که بازتاب حقیقت تشیّع در حماسه غدیر شدند،

دست هایی که نشانه عشق ولایی و معرفت علوی در عصر حاضر بودند و یا تپشِ هیجان قلمت، مثل «ذوالفقار»، حق و باطل را از هم جدا می کرد.

دست هایی که فانوس معرفتِ «الغدیر» را بر چهار راه تفکّر اسلامی آویخت!

تو با آن صداقتِ انبوه، اندوهِ قلم هایی را زدودی که ناتوان از نوشتن حقیقت بودند. تو عشق را به تمام مرارت ها ترجیح دادی و انگیزه این عشق آسمانی، جز وجود و عنایتِ مولایت نبود؛ مولایی که آستانش، کوثر حقیقت است و تشنگان معرفت را زلال عشق می نوشاند.

سالروز سوگ تو را ـ که می سوزاندمان ـ ؛ پاس می داریم و اجر همتت را به مولای متّقیان، حضرت علی علیه السلام می سپاریم.

روح عاشق و جان شیفته ات در جوار رحمت الهی، برخوردار تمامی نعمت ها باد:

پشت دو تای فلک راست شد از خرّمی	تا چو تو فرزند زاد مادر ایّام را!
دولت جاوید یافت هر که نکو نام زیست	کز عقبش ذکر خیر، زنده کند نام را