ترجمه­ی بخشی از دعای عرفه امام سجاد(ع)

ترجمه­ی بخشی از دعای عرفه امام سجاد(ع) که متن آن در صفحه­ی 4 جلد آمده است:

پروردگارا! به هر روزگار بر روی زمین، دین تو در سایه­ی بنده­ای از بندگان برگزیده­ی تو پناه گیرد و در حمایت وی تأیید و تشدید گردد. این بنده­ی برگزیده­ی تو، امام مردم باشد و اقوام و ملل را به سوی رضوان تو هدایت کند؛ زیرا رشته­ای با رشته­ی تو مربوط دارد.

پروردگارا! فرمان داده­ای که بندگان تو از امام خویش پیروی کنند و بدین پیروی، حقّ بندگی خود بگزارند و رضای تو را به دست آورند. فرمان داده­ای که فرمانش بپذیرید و از آنچه نهی فرموده، بپرهیزند و بر گفتارش پای نگذارند و از دستورش پیشی نجویند.

پروردگارا! همچنان مقرّر فرموده­ای که امام امّت، پناه امّت باشد و فروع وجودش در پیش پای مردم مشعل هدایت برافرازد...

پروردگارا! کتاب خود را با دست وی بر پای دار و حدود حقّه و شرایع مقدّسه­ی خویش را به دستش زنده ساز و سنن سنیّه­ی پیامبر خود را در دولتش به کار انداز و آنچه را از معروف و محمود که دشمنان تو پایمال ساختند در پناهش بر کرسی نشان و بنیان ظلم و ستم را با شمشیر وی از بیخ برکن و یاری فرمای تا ولیّ تو، معاندین دین تو را از میان بردارد....

دستش را به هلاک و دمار دشمنان خویش بگشای و رحمت و رأفت و عطوفت و محبّت وی را بهره­ی ما فرمای و ما را در برابر فرمان وی شنوا و پذیرا گردان و چنان کن که در رضایش بکوشیم و به یاری­اش بشتابیم و تا آن­جا که توانیم، از وجود عزیزش در روز حادثه دفاع کنیم... ([1])