Cara Carleton Fiorina (زاده 6 سپتامبر 1954 میلادی) یک کارآفرین و فعال سیاسی آمریکائی است که بهطور عمده بهعنوان مدیر اجرایی Hewlett-Packard شناخته میشود. فیورینا از طرف جمهوریخواهان برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2016 انتخاب شد که البته در انتخابات موفقیتی به دست نیاورد. زندگی نامه او را در دو قسمت برای شما ارایه میکنیم. با بنیتا همراه باشید.
فیورینا بهعنوان مدیر اجرایی HP در سالهای 1999 تا 2005 اولین زنی بود که شرکتش توسط مجله فورچون، جزو 20 شرکت برتر جهان رتبهبندی شد. در سال 2002، فیورینا در آنچه در آن زمان بزرگترین طرح ادغام بخش فناوری در تاریخ بود، نظارت داشت. طرحی که در آن HP، سهام شرکت سازنده رایانه رقیب، Compaq را خریداری کرد. این معامله، HP را بهعنوان بزرگترین فروشنده کامپیوترهای شخصی مطرح کرد. به دنبال آن اچ پی 300 کارمند آمریکایی را اخراج کرد. در فوریه 2005، پس از اینکه شرکت نیمی از ارزش سهام خود را از دست داد، وی از سمت مدیرعاملی و ریاست شرکت برکنار شد.
فیورینا در سال 2008، مشاور ریاست جمهوری کاندیدای جمهوریخواه سناتور جان مک کین بود. در سال 2010، او بهعنوان نامزد جمهوریخواهان برای مجلس سنای ایالاتمتحده در کالیفرنیا معرفی شد اما رقابت را به باربارا بوکسر دموکرات واگذار کرد. فیورینا نامزد اولیه ریاست جمهوری از حزب جمهوریخواه در سال 2016 بود، اما به فاصله یک هفته قبل از اینکه تد کروز از رقابتها انصراف دهد، انصراف داد تا رکورد کوتاهترین دوره نامزدی ریاست جمهوری در تاریخ ایالاتمتحده (7 روز) را به دست آورد.
زندگی و تحصیلات اولیه
فیورینا در تاریخ 6 سپتامبر 1954 در آستین تگزاس متولد شد. او دختر مادلون مونروس و جوزف تاییری سند است. نام "Carleton" که "Carly" از آن مشتق شده است، در تمامی نسلهای خانواده Sneed از زمان جنگ داخلی سیویل استفاده میشد. در زمان تولدش، پدر فیورینا پروفسور دانشکده حقوق دانشگاه تگزاس بود. او بعدها دبیر دانشکده حقوق دانشگاه دوک، معاون دادستان کل ایالاتمتحده قاضی دادگاه تجدیدنظر ایالاتمتحده شد. مادرش یک نقاش انتزاعی بود. او اصالتاً از خانوادهای انگلیسی و آلمانی بود. جد بزرگ پدریش، جوزف P. Sneed، وزیر متدیست و مربی در تگزاس بود. اجداد وی، خانهای را در شهر کانستنتین، در برنتوود تنسی ساختهاند که در مجله ملی مکانهای تاریخی ثبت شده است.
Carly Brownie او یکی از اعضای شاخه جوانان بود اما به دلیل جابهجائیهای مدام خانوادهاش، هرگز نتوانست یک دختر پیشاهنگ شود. او در مدرسه Channing در لندن تحصیل میکرد. بعدها در پنج دبیرستان مختلف، ازجمله در غنا، تحصیل کرد، اما از دبیرستان چارلز اوردر در دورام، کارولینای شمالی فارغالتحصیل شد. زمانی او آرزو داشت یک پیانیست کلاسیک باشد. در سال 1976، کارشناسی هنر در فلسفه و تاریخ قرونوسطی را از دانشگاه استنفورد دریافت کرد. در طول تابستان، او بهعنوان منشی برای شرکت خدماتی کلی، مشغول به کار شد. در سال 1976، وارد دانشکده حقوق UCLA شد، اما بعد از یکترم دانشکده را ترک کرد. او به مدت شش ماه در شرکت املاک و مستغلات مارکوس و میلچاک کار میکرد و سپس بهعنوان کارگزار مشغول به کار شد. در سال 1977، پس از ازدواج بهاتفاق همسرش به بولونیا ایتالیا نقل مکان کردند و در همانجا تحصیلاتش را به پایان برد. او در ایتالیا برای بازرگانان ایتالیایی، تدریس خصوصی زبان انگلیسی انجام میداد.
در سال 1980، فیورینا مدرک مدیریت کسب و کار در بازاریابی را از دانشکده تجارت رابرت اسمیت در دانشگاه مریلند، کالج پارک دریافت کرد. در سال 1989 در رشته مدیریت، از مدرسه مدیریت MIT Sloan، موفق به اخذ مدرک شد.
فعالیتهای تجاری:
AT&T و Lucent
در سال 1980، فیورینا بهعنوان کارآموز مدیریتی به شرکت AT & T ملحق شد و سرویسهای تلفن را به سازمانهای بزرگ فدرال فروخت. در سال 1990، او بهعنوان اولین زن در سمت معاون ارشد نظارت بر بخش سختافزار و سیستمهای شرکت، برنامههای شرکت را در آمریکای شمالی هدایت کرد.
در سال 1995، فیورینا برنامههای عملیاتی شرکت لوسنت را بر عهده گرفت و دو بخش جدید Western Electric و Bell Labs را در شرکت AT&T، ایجاد کرد و نتیجه را به اطلاع هنری بیچ شوچت، مدیر اجرایی Lucent گزارش داد. همچنین او نقش کلیدی در برنامهریزی و اجرای پیشنهاد اولیه استراتژی عرضه سهام شرکت در سال 1996 ایفا کرد. این عملیات یکی از موفقترین IPOهای تاریخ ایالاتمتحده شد و سهام شرکت 3 میلیارد دلار افزایش یافت. سپس در سال 1996، فیورینا رئیس بخش محصولات مصرفی Lucent شد. در سال 1997، او بهعنوان رئیس گروه Lucent در پروژه 19 میلیارد دلاری ارائه خدمات، نظارت بر بازاریابی و فروش جهانی بخش مشتریان شرکت انتخاب شد. در آن سال، فیورینا یک سرمایهگذاری مشترک 5/2 میلیارد دلاری بین مصرفکنندگان Lucent و Royal Philips Electronics را با نام اختصاری (PCC) رهبری کرد. فورینا در 12 اکتبر 1998 از سوی مجله فورچون بهعنوان قدرتمندترین زن در تجارت آمریکایی معرفی شد.
Lucent دهها شغل جدید ایجاد کرد و درآمد شرکت، از 19 میلیارد دلار به 38 میلیارد دلار افزایش پیدا کرد و سهام شرکت در هر منطقه برای هر محصول نیز افزایش یافت. بر اساس گزارش مجله فورچون، Lucent فروش خود را با دادن وام به مشتریانش افزایش داد و در یک جادوی شگفتانگیز حسابداری، پول وام ارائهشده بهعنوان درآمد جدید به درآمد لوسینت اضافه شد و بدهیهای شرکت بر اساس گزارشها اداره مالیات و دارایی پرداخت شده است. قیمت سهام لوسینت 10 برابر شد.
(Hewlett-Packard (HP
در ژوئیه سال 1999، فیورینا با کنار زدن رقبایی همچون لوئدس پلات و آنالین لیندروم موفق شد مدیریت اجرائی شرکت را بر عهده بگیرد. متی بویل از مجله فورچون در واکنش به انتخاب فیورینا بهعنوان مدیرعامل زن HP میگوید: کارا فیورینا، حدومرزهای شیشهای را شکست و بهعنوان اولین زن برای رهبری یک شرکت بزرگ از 20 شرکت برتر دنیا انتخاب شد.
جفری سوننفلد، خبرنگار مجله فورچون در اوت 2015، این انتخاب را نتیجه «ترکیبی ناکارآمد که هیئتمدیره را از سیاستهای مسموم خود پر کردهاند دانست که وی را بدون تجربه اجرایی و بدون انجام مصاحبه، بهعنوان مدیرعامل انتخاب کردهاند.» فیورینا پیشنهاد بزرگتری نسبت به همه مدیران قبلی دریافت کرد ازجمله 65 میلیون دلار از سهام شرکت، یک پاداش 3 میلیون دلاری، حقوق سالانه 1 میلیون دلاری (به همراه پاداش سالیانه 1.25 تا 3.75 میلیون دلار آمریکا)، 360 دلار کمکهزینه مسکن، کمکهزینه جابهجایی و اجازه استفاده از هواپیماهای شرکت برای امور شخصی.
جدا کردن فنآوریهای Agilent از HP و پیشبرد PWC
بااینکه تصمیم به جداسازی بخش تقسیمات تحلیلی شرکت قبل از ورود وی برنامهریزی شده بود، یکی از اولین مسئولیتهای اصلی وی بهعنوان مدیر اجرایی، نظارت بر جداسازی واحد تکنولوژی Agilent بود. فیورینا تقریباً 14 میلیارد دلار برای دستیابی به تکنولوژی خدمات PricewaterhouseCoopers پیشنهاد کرد، اما بعد از دریافت پیشنهاد پایین تر از والاستریت، درخواست خود را لغو کرد. پس از فروپاشی dot-com، واحد مشاوره PwC، توسط IBM با کمتر از 4 میلیارد دلار خریداری شد. HP بعداً سیستمهای اطلاعات الکترونیکی را از یکی دیگر از شرکتهای خدمات فناوری تهیه کرد که نتیجه استراتژیهای خانم فیورینا بود.
ادغام شرکت:
در اوائل سپتامبر 2001، پس از انفجار حباب فناوری، فیورینا مالکیت Compaq را با 25 میلیارد دلار سهام در اختیار داشت که در آن زمان دومین تولیدکننده رایانههای شخصی بعد از شرکت DELL بود، بعد از کاهش سهام HP به 30٪، اخبار مربوط به ادغام دو شرکت منتشر شد. این ادغام، بزرگترین ادغام تولیدکننده رایانههای شخصی در جهان از لحاظ واحدهای حملونقل بود.
اغلب هیئتمدیره HP با فیورینا مخالف بودند و او مجبور بود برای ادغام مبارزه کند. والتر هیولت (پسر ویلیام هیولت، یکی از بنیانگذاران شرکت) منبع اصلی مخالفت شدید بود. هیولت در ابتدا با دیگر اعضای هیئتمدیره، برای تصویب معامله Compaq رأی داد اما بعداً نظر خود را تغییر داد؛ اما سرانجام در برابر تلاشهای فیورینا با حمایت 51.4 درصد از سهامداران، شکست خورد و پروژه تصویب شد. فیورینا در این مبارزه توسط سایر اعضای هیئتمدیره، ازجمله ریچارد هاکوورن، فیلیپم کانیت، جورج ا. کیوورث و رابرت نولینگ پشتیبانی شد. فیورینا تصمیم گرفت که HP را مجدداً سازماندهی کند و بخشهایی از آن را ادغام کند.
این ادغام در ابتدا با شک و تردید جهانی همراه بود. مجله فورچون در شماره 7 فوریه 2005 خود، طرح ادغام را «شکست» و «مشکوک» توصیف کرد. استاد تجارت، رابرت برلبمن و معاون رئیس پیشین HP، این ادغام را موفقیتآمیز توصیف کرد. در سال 2008، مدیر عامل سابق Compaq بن روسن اظهار داشت که اگرچه فیورینا مهارتهای لازم برای اداره شرکت ادغام شده را نداشت، اما جانشینان او این کار را انجام دادند. HP توانست عملیات Compaq را اجرا کند و به بزرگترین فروشنده کامپیوترهای شخصی تبدیل شود؛ اما صنعت رو به کاهش گذاشت و منجر به مشکلات بیشتر برای این شرکت شد. HP درنهایت 1.2 میلیارد دلار از سود بازار کامپیوتر شخصی را کاهش داد. در مقالهی 2011 نیویورکتایمز، از این رخداد بهعنوان «یکی از مهمترین معضلات آن زمان» یاد شد.
منبع: fortune ، mercurynews ، wsj