«ژان ماری لوکلر»، مشهور به «بزرگ»، یکی از بزرگ‌ترین نوازندگان ویلن در دوران باروک بود. پس از یک دوره کار آموزی در حرفه پدرش که عبارت بود از قیطان دوزی، در حالی‌که استعداد ناب خود را در مقام ویلن نواز پرورش می‌داد، رقصنده شد. در شهر تورین ایتالیا ـ به عنوان نخستین رقصنده و استاد باله شناخته شد ـ وی سال‌ها به‌عنوان بالرین و معلم باله مشغول به‌کار بود تا ویلن نواز مشهور «سومی» را که پس از چندی شاگرد او شد، ملاقات کرد. در 1728 به پاریس مهاجرت کرد و در پاریس مستقر شد و محبوبیتی عجیب در «کنسرت روحانی» و دربار فرانسه به دست آورد. در شرایطی نا مناسب عضو ارگ سلطنتی شد و دو سال بعد استعفا داد و به هلند رفت.در هلند با «لوکاتلی» ملاقات کرد، سپس یک سال را در «شامبری» نزد «کودکان اسپانیا» گذراند و بعد به پاریس برگشت و در ارکستر خصوصی «دوک گرامون» نوازنده ویلن اول شد. او در در شب 22 اکتبر 1764 کشته شد و هرگز طراح و مجری این جنایت شناخته نشد. او دو برادر موسیقی‌دان به نام‌های «ژان ماری کوچک» و «پی یر» داشت. «لوکر» بزرگ‌ترین استاد ویلن درتمام سرزمین فرانسه بود.
مانند «کوپرن» او به دنبال واقعیت بخشیدن به سبک فرانسوی و ایتالیایی بود و در این راه به اثری اصیل دست یافت. با ظرافتی بی‌نظیر که در آن نمی‌دانیدچه چیز را باید بیشترتحسین کنید. نشانه‌های مشخصه آثار او عبارتند از: حرارت «تحریر برای ویلن»، «پرباری انوانسیون ملودیک» و «مهارت بی نظیر در کنترپوان». شما به شنیدن«Leclair/Sonata, Op.3 ,No 4» دعوت هستید که یکی از شاه‌کارهای این خیاط، بالرین و ویولیست معروف است.
