در آستانه ی برگزاری آیین حج، سزاست که سخن آغازین اولین شماره ی مجله ی «اندیشه ی تقریب» را به این موضوع اختصاص دهیم.
حج از ارکان اسلام است: «بُنِیَ الإسلامُ عَلی خَمسَةِ أشیاء... الحجّ ... » (کافی: 2/ 18) و ترک عمدی آن مایه ی کفران نعمت الهی است: «وَلِلّهِ عَلَی النّاسِ حَجُّ البَیتِ مَنِ اسْتَطاعَ إلَیهِ سَبیلاً وَمَنْ کَفَرَ فَإنَّ اللّهَ غَنِیٌّ عَنِ العالَمِینَ» (آل عمران/ 97)، چه این که آموزه های اسلام در حج متبلور گشته و حجّ تجلّی گاه ظهور آن است. افزون بر آن، حج مظهر کلیّت و دوام اسلام و جهان شمولی آن است. خانه ی کعبه، اولین و با سابقه ترین مرکز جهانی برای عبادت به شمار می رود: «إنَّ أوَّلَ بَیتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذی بِبَکَّةَ مُبارَکا ... » (آل عمران/ 96) و محور هدایت همگان است به گونه ای که پاسخ دهندگان به دعوت حج، از هر سو و به هر وضع و با هر وسیله ی ممکن از پیاده و سواره و از دور و نزدیک به سوی دیار عشق، در شتابند: « ... یأتُوکَ رِجالاً وَعَلی کُلِّ ضامِرٍ یَأتِینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ» (حج/ 27).
کعبه از سویی مرجع همه ی مردم و جایگاه امان و آرامش است: «و اذ جعلنا البیتَ مَثابةً للنّاسِ ... » (بقره/ 125) و از سویی دیگر عامل قیام همگانی و مردمی است: «جَعَلَ اللّهُ الکعبةَ البَیتَ الحَرامَ قِیاما للنّاسِ ... » (مائده/ 97) و مسجد حریم آن، محل نماز و نیاش و طواف برای همه ی مردم به طور مساوی قرار داده شد. و در این جهت بین ساکنان مکه و مسافرانی که از نقاط دیگر جهان به آن سو سفر می کنند، هیچ فرقی نیست: « ... سَواءً العاکِفُ فِیهِ وَالبادِ ... » (حج/ 25). از همین رو است که کعبه، عامل مهمّ طرد ویژگی های نژادی، اختلاف های مکانی و پراکندگی های زمانی و گونه گونی های زبانی به شمار می رود.
حج، کنگره ای است که همه ی گروه ها، اقوام، نژادها، رنگ ها، مردان و زنان، پیران و جوانان، از دور و نزدیک، با قلبی سرشار از ایمان و تقوی در آن شرکت می کنند و سعی دارند قلب ها را به یکدیگر نزدیک کنند و دریایی از انسان را تشکیل دهند که همانند گردابی دورِ «کعبه» در حال طواف، حرکت و تکاپو است. سیاه و سفید، غنی و فقیر، صاحب منصب و افراد عادی همه باهم اند، یک دل و یک صدا تکبیر بر می آورند و قلبشان را به مرکزیت زمین که محاذی بیت المعمور و در نهایت، محاذی عرش حق است، طواف می دهند.
احیاگر حج ابراهیمی، حضرت امام خمینی قدس سره در کلامی زیبا و رسا، ضمن بیان حِکَم و اسرار حج، به نکته ی مهمّ وحدت و برادری چنین اشارت دارد:
«باید بدانیم که یکی از فلسفه های مهمّ اجتماعی عظیم از سراسر جهان در این مقام مقدس و مهبط وحی، به هم پیوستن مسلمانان جهان و تحکیم وحدت بین پیروان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و پیروان قرآن کریم در مقابل طاغوت های جهان است» (صحیفه نور: 19/ 202).
پس باید با اتکال به خدای بزرگ در مواقف عظیم و متعدّد حج، پیمان اتحاد و اتفاق در مقابل جنود شرک و شیطنت بست و از تفرقه و تنازع پرهیز نمود: « ... وَلا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُکمْ ... » (انفال/ 46).
رنگ و بوی ایمان و اسلام که اساس پیروزی و اقتدار است، با تنازع و دسته بندی های موافق با هواهای نفسانی و مخالف با دستور حق تعالی زدوده می شود و اجتماع در حق و توحید کلمه و کلمه ی توحید که سرچشمه ی عظمت امت اسلامی است، به پیروزی می رسد. بر همه ی شیفتگان حق و حقیقت لازم است که با وحدت کلمه، پیروزی بیشتر اسلام بر شرک و کفر را سرعت بخشند.
در این راستا، تولّد اولین شماره ی «اندیشه ی تقریب» در آستانه ی برگزاری کنگره ی عظیم حجّ سال 1383ه .ش/ 1425ه .ق با هدف ایجاد تفاهم و استحکام بخشیدن به وحدت و برادری میان مسلمانان و دعوت به همدلی و یکپارچگی راهیان کوی حق، و نیز طرح مباحث اندیشه ای در زمینه ی مشکلات و چالش های مشترک جهان اسلام، لبیک عملی به «تقریب اندیشه» است.
