برای رابطه ی بهتر با نوجوانان
مهم نیست با چه کسانی زندگی می کنید، چه قدر دوست شان دارید، چه قدر با آنان احساس صمیمیت می کنید؛ مرزهای خود را بشناسید و به آن ها احترام بگذارید. این مرزها، شامل جسم، وسایل شخصی و اطلاعات خصوصی تان است.
بسیاری از انسان هایی که در زمینه های شغلی و اجتماعی موفق هستند، در حفظ مرزهای شخصی، به عنوان والد، ناموفق عمل می کنند. یکی از شایع ترین مسائلی که به آن بر می خوریم، به هم ریختگی مرزهاست. به این مثال ها توجه کنید:
* مریم پدر و مادرش را با اسم کوچک صدا می کند.
* علی سر جیب پدرش می رود و محتوای آن را وارسی می کند.
* کامران تلفن همراه پدرش را از دستش می قاپد تا با آن بازی کند.
* زهرا شب ها در تخت پدر و مادر و بین آنها می خوابد.
* نیلوفر سر کمد مادرش می رود و همه چیز را به هم می ریزد تا وسیله ی دلخواه خود را بردارد.
و در سنین بالاتر:
* دختر وسایل شخصی مادر را برمی دارد.
* پسر شغل پدرش را زیر سوال می برد.
* دختر دوستان مادرش را به باد انتقاد می گیرد.
* پسر راجع به روابط پدر با خانواده ی خود و کمک کردن به آن ها اظهارنظر و اعتراض می کند.
همه ی این ها مثال هایی از درهم ریختگی مرز والد - فرزند است که برای نوجوان بسیار مضر است، چرا که در این دوره ی مهم و بحرانی، نمی تواند زیاد از حمایت والدین مطمئن باشد و نمی تواند روی آن ها حساب کند.
نوجوان برای کسی احترام قایل می شود که با او مرز مشخص داشته باشد و روی کسی حساب می کند که برای او احترام قایل شود.
پس مرزهای تان را حفظ کنید تا فرزند نوجوان تان به شما احترام بگذارد و روی شما حساب کند.
منبع مقاله :
موسوی، شکوفه؛ (1387)، رابطه ی والدین و نوجوان (با نوجوان خود چگونه رفتار کنید؟)، تهران: نشر قطره، چاپ چهارم
