ظهور «دجّال» از علائم قطعی و حتمی ظهور و قیام منجی عالم بشریت حضرت مهدی(عج) است. واژة دجّال برگرفته از دجل به معنای دروغ گو و حقه باز است.1 انس بن مالک از پیغمبر اکرم نقل می کند که فرمود: همة پیغمبران از دجّال دروغ گو اندرز و هشدار داده شده اند،2 اصبغ بن نباته از امیرالمؤمنین ویژگی ها و شعارهای دجّال را این گونه نقل می کند: چشم راست ندارد. زمین را به سرعت طی می کند. اکثر تابعان وی زنازاده هستند و «اناربکم الاعلی» می گوید.3
در بعضی از احادیث به ظهور سی دجّال قبل از ظهور اشاره شده است و حتی در انجیل نیز بحث تعدد دجّالان آمده است4. با وجود چنین روایاتی چنین به نظر می رسد که مانعی بین وجود یک دجّال بزرگ در رأس همة دجّالان نیست5 و امکان دارد که قبل از ظهور دجّال واقعی، دجّالان دیگری که بستر فکری و فرهنگی دجّال اصلی را در جهان ـ خصوصاً در جهان اسلام ـ فراهم می کنند، در کشورهای اسلامی ظهور کنند و منادی فرهنگ و اعتقادات دجّال واقعی شوند. برخی پا را از این فراتر نهاده و بر این باورند که دجّال منحصر به یک فرد نیست؛ بلکه عنوانی کلی برای افراد پر تزویر و حیله گر است که توده های مردم را فریب می دهند و به سمت خود می کشانند و بر سر راه انقلاب های سازنده ظاهر می شوند6 اگر چنین برداشتی را ازدجّال بپذیریم، دجّال یک فرهنگ منحط است که در مقابل «فرهنگ مهدویت» که در حقیقت نماد فرهنگ انبیاء و اولیاء است، ایستادگی می کند و مؤمنان را به چالش با خود می کشاند. دجّال، گلوگاه های اقتصادی دنیا را به تصاحب خود در می آورد. از پیغمبر اسلامی روایت شده است که فرمود «شما چگونه هستید در آن وقتی که به بنده ای که نهرها و میوه های زمین در تسخیر اوست، مبتلا شوید و هرکس تابع او شود او را طعام می دهد و کافرش می کند؟ دجّال، منشأ فتنه و گرفتاری و آزمایش مردم است، هرکس به او ایمان آورد از اسلام فاصله گرفته است، هرکس او را انکار کند، مؤمنی است که خداوند قلب او را آماده ایمان کرده است و در آن ریشه زده است؛ البته دجّال شدیدترین عذاب ها را بر مؤمنین وارد می سازد». 7
در روایتی دیگر زنان هرزه و افراد لاابالی از دجّال به حمایت بر می خیزند؛ به گونه ای که سیزده هزار زن از او پیروی می کنند و پیغمبر اسلام (ص) می فرماید «تودة مردم به سوی او خارج می شوند و فریب تبلیغات او را می خورند و طمع کاران بخشی از یاران او را تشکیل می دهند». 8
«اولادزنا، دائم الخمرها، غنا خوان ها، اصحاب لهو و لعب و زنا»9 از دیگر کسانی هستند که به حمایت از دجّال، عرصه را بر مؤمنان و موحدان تنگ می کنند.
بی شک دجّال واقعی و اصلی فردی است دارای یک چشم که جریان باطل را در آخر الزمان در برابر جریان حق رهبری می کند؛ اما با نگاهی دوباره به روایت های رسیده از امامان معصوم می توان گفت که شاخصه ها و مؤلفه های فرهنگی که دجّال آن را تعقیب می کند، به فرهنگ لیبرال دموکراسی غرب در عصر حاضر بسیار نزدیک است.
1. «دجّال یک چشم دارد» شاید یک چشم داشتن رهبر جریان منحط در عصر ظهور، کنایه از فرهنگی است که در آخر الزمان تنها خود را می بیند و هر فرهنگ غیر خود را بر نمی تابد، فرهنگی که هر حرکت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی را تنها با معیارها و ملاک های خود می سنجد و به تصفیه و نابود کردن مخالفان خود در اقصی نقاط دنیا می پردازد و با شعار «هرکس با ما نیست، بر ضد ماست» از مرزهای خود می گذرد و تمدن ها و فرهنگ های دیگر را به تسلیم شدن در برابر خود فرا می خواند. پرواضح است که امروز غرب، جهان را به پذیرش حقوق بین الملل، حقوق بشر و تن دادن به فرهنگی فرا می خواند که تنها بر طبق معیارها و ملاک های لیبرال دموکراسی تدوین و تنظیم شده است.
2. «دجّال زمین را به سرعت طی می کند» فرهنگ لیبرال دموکراسی امروز با سلطه بر رسانه های جهان، در کم تر از یک چشم به هم زدن آرا و اندیشه های خود را به فراخور زمان و مکان، به جهان عرضه می دارد؛ حق را باطل و باطل را حق به تصویر می کشد؛ هر کودتای فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و نظامی را با ابزارهای قاره پیمای خود سازماندهی و به مرحلة اجرا در می آورد، از دجّالک های خود در اقصی نقاط دنیا قهرمان می سازد و قهرمانان واقعی هر ملت و مکتبی را قانون گریز، تروریست و مخالف با صلح جهانی معرفی می کند.
این فرهنگ، با قدرت رسانه و دجّالک های خود، نوع پوشش، نوع غذا و حتی چگونگی سخن گفتن و راه رفتن خود را تبلیغ و ترویج می دهد و برای هر ملت و مکتبی الگوی چگونه بودن، چگونه زیستن و حتی چگونه مردن را ارائه می دهد.
3. «اکثر تابعان دجّال را زنازاده ها، دائم الخمرها، غناخوان ها و اصحاب لهو و لعب» تشکیل می دهند، که بی شک امروز تنها فرهنگی که فریاد «بی بند و باری»را سر می دهد و آزادی هرگونه فسق و فجوری را مجاز بر می شمارد، تنها اندیشه و فرهنگ لیبرال دموکراسی غرب است.
4. «دجّال ندای اناربکم الاعلی سر می دهد» لیبرال دموکراسی غرب با نشاندن انسان به جای خداوند، دعوی الوهیت می کند و با بیان این که رأی مردم رأی خداست، حق مردم حق خداست! فرمان ها و قانون های الهی را به کنار می نهد و تنها چارچوب هایی را می پذیرد که توسط عقل بشری ترسیم شده باشد.
5. «دجّال نهرها و میوه های زمین را تسخیر می کند و هرکس را بخواهد طعام می دهد» امروز گلوگاه های اقتصادی دنیا در دست فرهنگ لیبرال دموکراسی است، تحریم های اقتصادی، بلوکه کردن اموال، افزایش و یا کاهش نرخ نفت و ... همه و همه در دست زرسالان و کارتل ها و تراست های لیبرال دموکراسی است تا جایی که این اندیشه مزور در حمایت از انسان و کرامت انسانی، با کشتن هزاران گاو و دفن آنان با بلدوزر و یا ریختن ده ها کشتی گندم در دریا آن هم در مقطعی که در آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی هزاران انسان از گرسنگی جان می دهند، تنها به سود و زیان خود و مهار قیمت ها و تسلط بر گلوگاه های اقتصادی جهان می اندیشد.
6. «یهودیان از دجّال حمایت می کنند» بر کسی پوشیده نیست که امروز صهیونیست بین الملل با سلطه بر نبض اقتصادی اروپا و آمریکا و معادن و منابع درآمدزای جهان و سیطره بر رسانه های جمعی، حامی اصلی تفکر لیبرال دموکراسی است و این لیبرال دموکراسی است که جاده صاف کن صهیونیزم بین المللی به شمار می رود.
7. «زنان (هرزه) از حامیان دجّال محسوب می شوند». پرواضح است که امروز لیبرال دموکراسی با سازماندهی جنبش فمنیست و با عنوان های دروغین نظیر دفاع از حقوق زن، تساوی زن و مرد و ... به تحریف جایگاه واقعی زن در راستای استفادة ابزاری از او می پردازد و با ترویج و تبلیغ صنعت سکس در حوزة کتاب، مجلات و سینما زمینة گرایش جامعه را به فرهنگ مبتذل خود مهیا می کند.
8. «هرکس به او ایمان آورد، کافر شود» ایمان آورندگان به دجّال لیبرال دموکراسی امروز، به سادگی به نام آزادی و دموکراسی به ترویج بی بند و باری و فساد می پردازند و صریحاً در مقابل آیات و روایات موضع گیری می کنند؛ ضروریات دین را منکر و دین خدا را ناکارآمد در ادارة جامعة معرفی می کنند و مردم و جامعه را به هضم شدن در معادلات جهانی که در حقیقت همان فرهنگ لیبرال دموکراسی است دعوت می کنند؛ دعوتی که مساوی با کفر ورزیدن نسبت به آیات و روایات و تأیید کافران و ملحدان و فرهنگ آنان است.
9. «مؤمنین در عصر دجّال، سخت ترین روزگار را می گذرانند و آنان توسط دجّال و پیروان آن مورد شدیدترین اذیت ها و آزارها قرار می گیرند» در عصر کنونی یاران واقعی امام راحل که به عنوان تنها مقابله گران با تفکر لیبرال دموکراسی به شمار می روند، در آتش تهمت هایی بس سنگین، مورد اذیت و آزار دجّالک های فرهنگ لیبرال دموکراسی قرار دارند و مظلومانه و غریبانه به دفاع از ارزش های الهی می پردازند و هرگونه انگ واپس گرایی، خشونت طلبی و ... را به جان می خرند.
• • •
کوتاه سخن این که دجّال از کسانی است که با تبلیغ فرهنگ و مرامی کاملاً شبیه فرهنگ لیبرال دموکراسی، با دعوت بشریت به سوی قبلة انسان مداری، با دعوت حضرت مهدی(عج) به خدامحوری و دعوت به سوی «جامعة مهدوی» مقابله می کنند؛ اما سرانجام این فرهنگ و جامعة مهدوی است که پیروز خواهد شد و این دجّال و فرهنگ دجّال است که توسط منجی عالم بشریت از صفحة روزگار محو خواهد گردید؛ به امید آن روز ..
