مطالعه جدیدی نشان می‌دهد که خشم و عصبانیت به بیماری قلبی در مردان منجر می‌شود. این مطالعه که در شماره آگوست 2007 مجله مغز، رفتار و ایمنی در ایالات متحده آمریکا به چاپ رسیده است، به بررسی مکانیزم‌هایی در بدن می‌پردازد که چگونه یک حالت روان‌شناختی مانند خشم و عصبانیت به یک عامل خطر فیزیکی و جسمی تغییر شکل می‌دهد.
محققان برای کشف ارتباط میان قلب‌ها و ذهن‌ها به این مساله توجه دارند که چگونه مقادیری از برافروختگی و تهییج در بدن با خصوصیات فردی گوناگون و از جمله با تمایل و رغبت نسبت به خشم و عصبانیت مرتبط است. پروفسور ادوارد سوآرز استاد مرکز پزشکی واک در دانشگاه نیویورک می‌گوید: «به نظر می‌رسد برافروختگی و تهییج به عنوان عاملی کمک‌کننده و مهم هنگامی که افراد مبتلا به بیماری قلبی، دیابت و یا فشارخون بالا می‌شوند، نقش دارد.»
باتوجه به این مساله که برافروختگی و تهییج به طور مرسوم یک واکنش سالم در قبال فعالیت سیستم ایمنی محسوب می‌شود اما تهییج شدید و مزمن و یا به مقدار کم می‌تواند به عنوان علامتی از یک شرایط متناقض در امر سلامت محسوب شود. محققان میزان 3C خون را که یک پروتئین خاص بوده و به عنوان یک عامل مشخص کننده وجود تهییج و برافروختگی محسوب می‌شود، اندازه‌گیری کردند. مطالعات نشان می‌دهد کسانی که دارای مقدار بالایی از3C هستند، به احتمال بیشتری نسبت به کسانی که مقدار3C در آنها کمتر است، در معرض حمله قلبی قرار گیرند.
روش مطالعه
در شروع این مطالعه، 313 نفر برای تعیین میزان خشم و عصبانیت و افسردگی مورد ارزیابی قرار گرفتند و وضعیت سلامت همه این افراد به‌طور برابر بود و هیچ‌گونه علامتی دال بر بیماری قلبی نداشتند. 10 سال بعد، کسانی که از خود خشم و عصبانیت و افسردگی را بروز دادند، دارای مقدار بالایی از 3C بودند که این مساله حاکی از آن بود که آنها در معرض خطر بالاتری از بیماری قلبی و ابتلا به دیابت نوع دوم قرار دارند.
دکتر استیفن بویل دستیار پروژه تحقیقی دانشگاه نیویورک در مرکز پزشکی داک می‌گوید: «ما نشان دادیم که عوامل روان‌شناختی در طول زمان می‌توانند به ایجاد حالت تهییج و برافروختگی منجر شوند و به توافق رسیده‌ایم که این عوامل در بروز حالت برافروختگی و تهییج به صورت ملایم یا مزمن، کمک‌کننده هستند.»
محققان این مطالعه امیدوارند که این نتایج موجب ترغیب و تحریک متخصصان قلب در جهت ارزیابی میزان خشم و عصبانیت و نیز مخالفت و عناد همراه با سایر عوامل پرخطر برای بروز بیماری قلبی شود. پروفسور ادوارد سوآرز می‌گوید: «در ارتباط با کاهش عوامل خطر، نکته مهم این است که کشف کنیم چه کسی دچار بیماری قلبی می‌شود و عوامل سنتی پرخطر همچون فشارخون بالا، چاقی مفرط و یا استعمال دخانیات، فقط در 50 درصد از کسانی که مبتلا به این بیماری هستند، مصداق دارد و تعداد بیماران بسیاری وجود دارند که می‌توان از آنها پرسید که چرا به بیماری قلبی مبتلا شده‌اند و شاید اکنون زمان آن فرارسیده که مسایل روان شناختی و عوامل پرخطر رفتاری را در این قضیه دخیل بدانیم.»
برای اولین بار نیست که محققان، ارتباط میان خشم و عصبانیت را با بیماری قلبی کشف کرده‌اند. پروفسور ادوارد سوآرز می‌گوید: «ما با توجه به برخی از مطالعات، متوجه شده‌ایم افرادی که دچار افسردگی بوده یا مستعد خشم و عصبانیت هستند، نسبت به کسانی که خونسرد، آرام و اجتماعی هستند، در قبال عوامل ایجادکننده استرس در زندگی روزانه به روش‌های گوناگون واکنش نشان می‌دهند. این نشان می‌دهد که ارتباط‌های مشخص و آشکاری میان افسردگی و بیماری قلبی وجود دارد اما حتی با توجه به این شواهد جدید که در مطالعه دانشگاه داک انجام شده، محققان هنوز با درک کامل از ارتباط میان خشم و عصبانیت با مسایل قلبی فاصله دارند.»
برخی محققان عنوان می‌کنند که ایجاد ارتباط میان ذهن و بدن با خشم و عصبانیت، مشکل‌تر از ارتباط آن با افسردگی است. دکتر جولی شولمن استاد روان شناسی بالینی در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا، نتیجه مطالعه خود و ارتباط میان خشم و عصبانیت و بیماری قلبی عروقی را در شماره اخیر مجله کاردیولوژی منتشر کرده و عنوان می‌کند که خصوصیات ویژه شخصیتی، ارتباط بالینی معنی‌داری را نشان نمی‌دهد و نتیجه‌گیری می‌کند که بهتر است بر خصوصیاتی تاکید کنیم که ارتباط بیشتری با بیماری قلبی داشته باشد؛ مانند افسردگی.
دکتر شولمن می‌گوید: «اگر من 10 دقیقه فرصت برای صحبت با یک بیمار داشته باشم، در این صورت وقت اندکی را با بیمار خودم صرف صحبت درباره عصبانیت خواهم داشت زیرا داده‌ها حاکی از آن هستند که اثر این مساله آن‌قدر ناچیز است که ما باید بر سایر عوامل خطری تاکید داشته باشیم که آنها را می‌شناسیم و این عوامل خطر شامل استعمال دخانیات، بی‌تحرکی و ورزش نکردن و دیابت هستند که تمام این موارد به شدت با بیماری قلبی ارتباط دارند.»
منبع:www.salamat.com
/ع