برای رابطه ی بهتر با نوجوانان
انسان ها نیاز به تأیید شدن دارند. قسمت مهمی از تصویری که از خودمان داریم، نتیجه ی نظرات دیگران نسبت به ماست. نظر دیگران در شکل گیری اعتماد به نفس و اطمینان به خود اهمیت زیادی دارد. خصوصاً اگر طرف مقابل برای ما مهم باشد یا به او علاقه مند باشیم.
پرورش فرزند فرصت بی نظیری را برای ما فراهم می کند تا کسانی به ما علاقه مند شوند و ما را مهم بپندارند. اگر غیر از این باشد باید از خود بپرسیم: «چرا؟ چه کردم که فرزندم به من علاقه ندارد یا برای من و نظر من اهمیت قایل نیست؟»
و باز پرورش فرزند فرصتی است برای آن که کسی را با جان و دل دوست بداریم و تأییدش کنیم.
این شانس ماست. هر وقت والدگریِ یک نوجوان را به صورت یک شانس در نظر آوریم و همه ی آن ساعت ها و روزها و ماه ها و سال ها را شامل هزاران فرصت برای دوست داشتن و تأیید و حمایت بدانیم، آن گاه احساس بسیار خوبی از تلاش های خود خواهیم داشت. و پاسخ آن نه تنها این احساس خوب، بلکه بازخوردی است که از فرزند خود می گیریم.
والدین بسیاری را دیده ام که حتی در این عصر رقابت های دیوانه وار، فرزندان شان را برای ابتدایی ترین و معمولی ترین کارها تأیید کرده اند.
فرزندانی که به راستی توان بالایی برای دستاوردهای درخشان نداشته اند و حتی قادر به اتمام تحصیلات متوسطه نبوده اند، اما در امور معمول زندگی مثل رفتار با مهمان، آشپزی، نگهداری از گلدان ها و باغچه، مدیریت خانه، کمک به والدین و کارهایی از این دست، بسیار مثبت و توانا بوده اند و الان زندگی های خوب و آرامی دارند.
برای تأیید فرزندان تان منتظر نباشید که آن ها زیباترین، باهوش ترین، خلاق ترین، با اراده ترین، درخشان ترین و نام آورترین باشند.
همان چیزی را از آنان بخواهید که از عهده اش بر می آیند، کمک کنید در انجام آن موفق باشند و با محبت و سپاس گزاری به دستاوردشان بنگرید. به آن ها همان طور که هستند عشق بورزید و بی دریغ بپذیرید و مطمئن باشید هیچ سرمایه ای ارزشمندتر از تأیید شما نیست. این سرمایه را به فرزندان نوجوان تان بدهید و شاهد تغییرات مثبت در آن ها باشید.
منبع مقاله :
موسوی، شکوفه؛ (1387)، رابطه ی والدین و نوجوان (با نوجوان خود چگونه رفتار کنید؟)، تهران: نشر قطره، چاپ چهارم
