ابرار، 17/7/81
مقاله، با نگاهی بسیار کلی و گذرا، دیدگاه های مک اینتایر در باب فلسفه اخلاق را بررسی می کند . او از پیروان اخلاق فضیلت مدارانه است . به نظر او، فلسفه سیاسی و اخلاقی معاصر ترکیبی است از تکه هایی ناسازگار از اخلاق خداگرای یهودی - مسیحی که به شدت سکولاریزه شده اند . ازاین رو، این نظام اخلاقی از درون ازهم گسیخته و، به لحاظ نظری، غیرمنسجم است . مک اینتایر در جست وجوی تکه هایی از اخلاق است که در جوامع به دورمانده از دنیای مدرن دیده می شود . چون این نظام ها می توانند مفاهیم یکدیگر را بازخوانی کنند، لذا امکان توافق یا اختلاف در آنها ممکن است; زیرا توافق و اختلاف عقلانی تنها در چارچوب و پارادایم ثابت ممکن است . بر اساس این نظریه، روش شناسی او در فلسفه اخلاق، مراجعه به تاریخ و فلسفه است . او نظریه ای را برتر می داند که بتواند نقاط ضعف و قوت روش های دیگر را به خوبی تبیین کند . به نظر مک اینتایر، اخلاق ارسطویی در دولت شهرهای یونان باستان امری یکپارچه و عقلانی است و بر رابطه میان سه عنصر زیر مبتنی است: (1) برداشت ارسطو از انسان; (2) توصیه هایی در جهت تحقق طبیعت ذاتی انسان ها و (3) آرمان علو بشری . اما اهداف مابعدالطبیعه غایت انگارانه ارسطویی، هدف یکپارچه برای زندگی مدرن را نفی می کند . ازاین رو، آشتی سه عنصر فوق و انسجام آنها ناممکن است . او در پی قرائتی جدید از غایت همه جانبه حیات انسانی و احیای دولت شهرهای یونانی است که با یک فهم مشترک یکپارچه شده اند . مک اینتایر از منتقدان لیبرالیسم است و این مکتب را، مانند هر مکتب دیگری، فاقد صلاحیت علمی برای حل وفصل درگیری ها می داند .
