گروه گفتمان و تحلیل
سیاست روز، 27/3/82
هر انقلابی، از، لحظه شروع تا پیروزی، مراحل زیادی را طی می کند و تحولات زیادی را به چشم می بیند . برای اینکه این مسیر درست پیموده شود و انقلاب به نهایت مقصود خود برسد، وجود رهبری لازم است تا عملیات انقلاب را رهبری کند و در هر مرحله از انقلاب، در مقابل عوامل و منابع و موقعیت های متفاوت، تصمیم مقتضی را بگیرد . آنها با سلاح نطق و بیان، اصول ایدئولوژیک انقلاب را ساده و عامه فهم می کنند . رهبران بسیج کننده پس از ایدئولوگ و پیش از مدیر و معمار ظهور می کنند . آنان شیوه و موعد بسیج نیروها، جبهه گیری ها و شعارهای عملی انقلاب را تعیین می نمایند . در این مقاله، با نگاهی به نقش نیروهای مبارز در انقلاب اسلامی، رهبری امام خمینی قدس سره به عنوان بسیج کننده نهضت، بررسی و کنکاش می شود .
مقاله با بررسی اوضاع ایران در سال های پیش از انقلاب آغاز می شود . اقتصاد نابه سامان، بحران عظیم اجتماعی - که خود مولود فساد دربار، مهاجرت روستاییان به شهرها، افزایش بیکاری و ... بود - اتخاذ سیاست اختناق و سرکوب از سوی رژیم و در نهایت، تغییر در سیاست خارجی آمریکا در دوره دموکراسی، باعث شد از سال 1356 وضعیت جدیدی در ایران به وجود آید . در این شرایط که فضای سیاسی کشور باز و رژیم انتقادپذیر شده بود، حادثه ای رخ داد که مسیر حرکت جامعه را کاملا تغییر داد: مقاله توهین آمیزی در روزنامه اطلاعات هفدهم دی ماه 1356 درج شد و در آن، امام خمینی قدس سره فردی ماجراجو و تنها مخالف اصلاحات خوانده شد . با قیام نوزدهم دی ماه مردم قم و شهادت جمعی از معترضین و برگزاری چهلم های پی درپی در شهرهای مختلف، جنبشی شکل گرفت که روز به روز بر شدت و حدت آن افزوده می شد .
در این شرایط، امام خمینی قدس سره، با بهره گیری از فرصت پیش آمده و با صدور اعلامیه های متعدد، قیام اسلامی ملت را به طور همه جانبه دنبال و هدایت کردند . در هفدم شهریور 1357، در میدان ژاله تهران کشتار عظیمی رخ داد که آن نیز مبارزه مردم را شدت بخشید . امام خمینی قدس سره، ضمن تقدیر از مردم، شعور سیاسی و دینی آنان را در حد عالی خواند . امام خمینی قدس سره، بر خلاف نظر آنان که با وجود حکومت نظامی، ادامه مبارزه را صلاح نمی دانستند، بر ادامه مبارزه اصرار داشتند و پیروزی نهضت را پیش بینی می کردند .
