جمهوری اسلامی، 26/7/80
مقاله، ناظر به گزارش روزنامه نوروز از یک نشست مشترک تعدادی دختر و پسر جوان با عنوان «هم اندیشی جوانان درباره لباس پوشیدن » می باشد و دارای بندهای زیر است:
1 . همه مطبوعات به ویژه روزنامه نوروز، در برخورد با مساله حجاب، با فقر در روش های علمی و منطقی برای فرهنگ سازی عمیق مواجهند .
2 . نویسنده معتقد است بدتر از فقر در روش، فقر در بینش است و پس از نقل عین عبارت مقاله، در مقام نقد می گوید: اولا همه زنان سیاه نمی پوشند و ثانیا در روان شناسی رنگ ها، رنگ مشکی رنگی غیرفعال و برای بانوان مناسب است; چرا که نگاه شکن است و حالت تحریک و تهییج نامحرم در آن وجود ندارد . وانگهی بدون تبرج و خودآرایی نیز می توان از رنگ های شاد در بیرون منزل استفاده کرد . نویسنده معتقد است همان طور که خودآرایی، به خصوص برای بانوان یک نیاز فطری است، حجاب و پوشش هم یک نیاز فطری است و اسلام ضمن توجه به هر دو نیاز، با منع خودآرایی (تبرج) جلوی سوء استفاده را گرفته است . وی در پایان چنین نتیجه گیری می کند که مطبوعات با چاپ مقالات انتقادی مخالف خود می توانند هم از مشکل تک اندیشی و نقدناپذیری رهایی پیدا کنند و هم از فقر در روش و بینش .