همبستگی، 2 ، 7 و 9/8/80
آقای ماهرویان در این گفت وگو به ویژگی های روشنفکری معاصر ایران می پردازد و مدرنیته را مهم ترین مولفه شناخت و تقسیم بندی جریان های روشنفکری می داند . به عقیده ایشان، روشنفکر معاصر در مقابله با مدرنیته سه رویکرد داشته است: رویکرد تجددخواهی بدون توجه به هویت ایرانی (تقی زاده) ; رویکرد التقاطی که مؤلفه های مدرنیته را در سنت جست وجو می کرد (ملکم خان، میرزای نایینی، بازرگانی و شریعتی) و رویکرد نفی مدرنیته و اکتفا به سنت در زمینه پاسخ گویی به نیازها (شیخ فضل الله نوری) که موجب بنیادگرایی می شود و هر سه محکوم به شکست می باشند .
از ویژگی های فضای روشنفکری قبل از دوران رضا شاه، فقدان تفکر ایدئولوژیک بود و امثال میرزا ملکم خان تنها به کلی گویی می پرداختند و پس از زمان رضاشاه بود که روشنفکرانی چون نیما یوشیج، جمال زاده و کسروی به نقد سنت در حیطه های کاری خود پرداختند . آقای ماهرویان معتقد است روشنفکر باید فارغ از هر نوع پیش داوری قبلی، از جمله ایدئولوژی، تخصص و سیاست، صرفا به تولید فکر بپردازد (اما توضیحی نمی دهد که تولید فکر و نقد آرا بدون پیش داوری قبلی چگونه ممکن است) و نباید وارد صحنه اجرایی و عملی شود . مساله توجه نحله های روشنفکری به آزادی های فردی نیز از جمله مسائل مطرح شده در این گفت وگوست .