انجیل برنابا به یکی از شاگردان خاص عیسی مسیح(ع) منسوب می شود و پیرامون آن بحث های بسیاری موجود است، که نارضایتی خود مسیحیان را نیز ایجاد کرده است؛ چون این انجیل با انجیل های چهارگانه دیگر فرق می کند. این انجیل به ظهور مهد اسلام اشاره می کند و دعوی الوهیت مسیح وارد می کند و تأکید می نماید، مسیح از به صلیب کشیده شدن نجات می یابد و سرانجام ایدة به صلیب کشیده شدن را رد می کند، همانگونه که پولس را محکوم و بشارت او را رد می کند.
اما مسیحیانی که در حقیقت یاران و پیروان پولس یهودی و نه عیسی مسیح(ع) به شمار می آیند، آنچه در انجیل برنابا آمده است را رد می کنند و آن را کفر به شمار می آورند.
در مقابل پناه بردن برخی از صلیبی ها به تلاش جهت تحریف قرآن و چاپ نسخه تحریف شدة آن و توزیع آن در کشورهای اسلامی، برخی از اندیشمندان مسلمان از جمله دکتر عبدالله عثمان پیشنهاد چاپ انجیل «برنابا» و توزیع آن میان مسیحیان را دادند.
اما انجیل برنابا چیست؟
و آیا این انجیل در معرض جمع آوری از سوی مسیحیان قرار گرفته تا اثری از آن بر جای نماند؟
و چرا مسیحیان این انجیل را به مسلمانان نسبت می دهند و آن را غیر معتبر به شمار می آورند؟ و آیا دعوت به چاپ آن مسیحیان را آزرده خواهد ساخت؟
مسیح(ع) هم خواندن و هم نوشتن می دانست، اما به دستور و امر خداوند متعال اقدام به تدوین و نگارش انجیل نکرد و انجیل های کنونی صد سال پس از اینکه خداوند عزوجل حضرت مسیح(ع) را نزد خویش و به آسمان ها برد، نگارش شدند که انجیل برنابا یکی از این انجیل هاست.
پس از عروج مسیح، رقابت میان پیروانش افزایش یافت، به گونه ای که برخی از ایشان، از جمله برنابا به لزوم پیروی از تعالیم و آموزه ها و اصول و مبادی مسیح(ع) بدون ایجاد هیچ تغییری در آن اعتقاد داشتند، در حالی که دیگران، که در رأس آنها پولس قرار داشت، چشم پوشی و صرف نظر از برخی از آن تعالیم و اصول و مبادی را جهت نشر آیین جدید و مورد پسند و مقبول قرار دادن آن میان مللی که بر آن وارد می شد، به ویژه یونانی های رومی ترجیح می داد.
برای بهترین مثال در این باره می توان به این گفتة مسیح(ع) که مربوط به قوانین و انبیای عهد قدیم است اشاره کرد:
من نیامده ام آیین پیشینیان را لغو کنم، بلکه آمده ام آنها را به مورد اجرا بگذارم.1
و این دقیقاً همان چیزی است که خداوند متعال بر زبان مسیح(ع) در آیة 50 سورة عمران می آورد:
و مصّدقاً لما بین یدیّ من التّورة.
و تصدیق کنندة تورات می باشم.
و هنگامی که مردی از او پیرامون چگونگی رسیدن به جاودانگی سؤال کرد، به او دستور داد، از اوامر عهد قدیم تبعیت کند.2
اما پولس به محض اینکه توانست جای پای خود را در میان حواریان مستحکم کند، اقدام به لغو آن قوانین نمود، آنجا که می گوید:
زیرا هرکه به مقتضای قوانین عمل کند، لعن و نفرین شده است.3
و هم چنین باشد، ای کسانی که از قوانین تبعیت می کنید، از رحمت خداوند محروم شوید.4
با اینکه وقتی می خواست زنان را ساکت نماید، از قوانین حمایت نمود و گفت:
زنانتان را در کنیسه ها ساکت کنید، چرا که آنها حق سخن گفتن ندارند، و به سان آنچه که قانون می گوید، باید اطاعت و فرمانبرداری نمایند.6
این رقابت میان این دو طایفه برای قرن ها ادامه یافت و به کشته شدن بسیاری انجامید. در سال 325 یاران و پیروان پولس توانستند، بر مجمع کلیسایی منعقد در «نیزا» استیلا یابند و فوراً دستور سوزاندن انجیل های چهارگانه یونانی از جمله تنها انجیلی که به زبان آرامی- زبان حضرت مسیح(ع) - نوشته شده بود را صادر کردند.
مجمع کلیسایی نیزا، بر عقیدة تثلیث که کاهن اسکندری اشکاسیوس، ابداع کرده بود، به عنوان مهم ترین عقیدة آیین مسیحیت تکیه کرد. همچنین روز تولد مسیح(ع) را به 25 دسامبر تغییر داد تا با روز تولد الهة خورشید، میترا، مطابقت داشته باشد و روز عبادت هفتگی را از شنبه به یکشنبه تغییر داد.
انجیل برنابا امروزه یکی از صحیح ترین انجیل ها به شمار می آید، برنابا همراه و انیس مسیح(ع) بود، اما در قبال پنج انجیل دیگر که از سوی کلیساهای مسیحی معتبر به شمار می آید، اکثر کارشناسان اتفاق نظر دارند که نام مؤلفان واقعی آن ناشناخته و نامعروف است. این انجیل ها به دست پیروان قدیس پولس نوشته شدند و برای کسب مصداقیت و احترام نام های معروف و مشهودی به آن اطلاق گردید.
معرفی برنابا، صاحب انجیل
نام واقعی برنابا «یوسف ژوزف بن لووی بن ابراهیم» یهودی از سبط لووی، از قبرس است. وی مزرعه اش را فروخت و آن را به پای شاگردان مسیح ریخت.5 به تقوا و درستکاری شناخته شد و سفر اعمال او را «یوسفی که از جانب فرستادگان برنابا خوانده شد» نامید.6 و هنگامی که پولس ادعا کرد، مسیح را دیده و به اورشلیم بازگشت تا به شاگردان نزدیک شود، برنابا مسئولیت معرفی او را به شاگردان بر عهده گرفت.7
و برنابا برای تبلیغ و دعوت نیکوکار و صالحی بود که مملو از روح القدس و ایمان به خدای بود، بنابراین جمع قابل توجهی به خدای ایمان آوردند.8 سپس به همراه شائول (پولس) یک سال کامل به طرسوس رفت (اعمال 15/29)، پس از این مشاجره نام برنابا از عهده جدید محو شد.
مورخان یادآوری می کنند که وفات او به سال 61 م. در قبرس به وقوع پیوست. بت پرستان او را سنگسار کردند و همین باعث مرگ او شد، پسر خواهرش «مرقس انجیلی» نیز او را به خاک سپرد.
آیا انجیل برنابا در حال حاضر موجود است؟
منابع تاریخی به برنابا، انجیل، رساله و کتابی را نسبت می دهند که از مسافرت ها و آموزه های فرستادگان و پیامبران سخن می گوید. دانشمند آلمانی «چندروف».10 به رساله برنابا در دست نوشته های سینا دست یافت که به مقدس به شمار آوردن این رساله برای مدت ها اشاره می کرد.
اما هیچ یک از رساله ها و کتاب هایش مقدس به شمار نمی آید، اینجاست که باید گفت جای تعجب دارد، رساله های پولس و «لوقا» که هیچ یک مسیح را ندیده اند، چگونه معتبر به شمار می آیند، در حالی که سخنان برنابا که در ایمان و درستی و مصاحبت و هم نشینی با مسیح برایشان سبقت نمود، معتبر نیست!
در سال 366 دستوری از «پاپ دماسوس» پیرامون عدم مطالعه انجیل برنابا صادر شد، مجلس کلیسا های غربی نیز در سال 382 و «پاپ انوسنت» در سال 465 و «پاپ گلاسیوس اول» در سال 492 مطالعه برخی از انجیل ها را تحریم کردند که انجیل برنابا نیز جزء این انجیل ها بود.
دستیابی به نسخه ای از انجیل برنابا
کلام انجیل برنابا برای قرن های طولانی محو شد، تا اینکه «فرامینو» راهب ایتالیایی، در اواخر قرن شانزدهم بر نسخه ای از آن در کتابخانة «پاپ استکوس پنجم» در واتیکان دست یافت، که آن را مخفی نمود و با آن خارج شد و اسلام آورد و دیگر نامی از این نسخه برده نشد.
در سال 1709 «کریمر» یکی از مستشاران تزار روسیه بر تنها نسخه ای دست یافت که امروزه از انجیل برنابا در دست است که در سال 1738 به وین منتقل شد، این نسخه در 225 صفحه، در دو جلد و به زبان ایتالیایی نوشته شده است.
و در آغاز این قرن به دست استاد «خلیل سعادت» ترجمه شد. در مقدمه استاد سعادت توضیحاتی داده است که از آن برای شناخت و فهم اصول و مبادی این نسخه استفاده می کنیم. هم چنین از وجود ترجمه اسپانیایی نام برده شده که تعدادی از شرق شناسان در اوایل قرن هجدهم آن را دست به دست می کردند و سرانجام به دست دکتر هوایت رسید که عنوان کرد، این نسخه ترجمه ای است از نسخة ایتالیایی آن و مترجم اسپانیایی آن فردی مسلمان به نام «مصطفی العرندی» است که این نسخه را نیز دکتر هوایت از دست داد. بنابراین اینکه نویسنده تنها نسخة ایتالیایی و نویسندة انجیل چه کسی است، معلوم نیست.
