ربط دروغ به اعتماد به نفس

معمولاً مردمی که خود را قبول ندارند برای بزرگ جلوه دادن خود، دروغ می گویند. مثلاً اگر از کسی که اعتماد به نفس متعادل دارد، بخواهند در یک امتحان تخصصی شرکت کند، صراحتاً می گوید: « خیر. من باید مطالعه کنم.» اما وقتی از کسی که اعتماد به نفس نابهنجار دارد همین سوال را بکنیم فوری می گوید: « بله. حتماً. همین الان سوالات را بیاورید». این آدم می خواهد خود را مطرح کند. می خواهد خود را بزرگتر از آنی که هست نشان بدهد. در نتیجه دروغ می گوید.
گاهی مردم از ترس دروغ می گویند. شما حقیقتی را به کسی می گویید، او برانگیخته می شود، سرخ می شود و فحش می دهد. دفعه بعد به او راست نمی گویید. دوست نازنینی دارید که همه اسرار خود را با او در میان می گذارید، او نه واکنش منفی نشان می دهد و نه راز شما را به کسی می گوید. شما حرف دلتان را با او می زنید و در هر شرایطی به او راست می گویید، و از این کار احساس خوبی دارید. راستگویی به شما آرامش می دهد. در حالی که دروغ گفتن انرژی شما را هدر می دهد و اعتماد به نفس بالای کاذبی را می طلبد. یکی از راه های شاد بودن این است که مجبور به دروغگویی نباشیم. و به راستی که راستگویان چه راحت زندگی می کنند.
منبع مقاله :
مجد تیموری، میر محمد ولی؛ ( 1391)، اعتماد به نفس، تهران: نشر قطره، چاپ ششم.