فضیلت علی (ع) در شب معراج

ابی سلیمان ـ چوپان پیامبر(ص) نقل می کند که از پیامبر خدا(ص) شنیدم که می فرمود:

«شبی که معراج رفتم، خداوند جلیل به من فرمود: پیامبر، به آنچه از پیش پروردگارش فرستاده شده است، ایمان آورده است.

گفتم: مؤمنان نیز ایمان آورده اند.

خدای جلیل فرمود: آری، درست گفتی. چه کسی را به خلافت بر امّت پس از خود برگزیده ای؟

گفتم: بهترین آنها.

فرمود: علی ابن ابی طالب.

گفتم: بلی پروردگار من.

فرمود:

«ای محمد من به روی زمین نگریسته و تو را بین مردم اهل زمین انتخاب کردم و برایت نامی از نام های خود جدا کردم، و هر جا من ذکر شوم تو نیز به همراه نام من ذکر می شوی، من «محمود» هستم و تو «محمد» هستی. آنگاه بار دیگر به روی زمین نگریستم و علی را انتخاب کردم و برایش نامی از نام های خود قرار دادم، من «اعلی» هستم و او «علی» است. ای محمد، من تو را و علی و حسن و حسین و ائمة از نسل او را از نور خود آفریدم، و ولایت شما را بر اهل آسمان ها و زمین عرضه نمودم، هر کسی قبول کرد، در نزد من از مؤمنان قرار گرفت. و هر کس آن را انکار کرد، نزد من در صف کافران درآمد. ای محمد هر کسی از بندگان من، به اندازه ای مرا عبادت کند که اندامش فرسوده و پوسیده شود، ولی ولایت شما خاندان را انکار نماید، او را نمی آمرزم تا اقرار به ولایت شما خاندان، کند. ای محمد دوست داری آنها را ببینی؟»

گفتم: «آری»

خداوند فرمود:

«به طرف راست عرش بنگر و من به سمت راست عرش نگاه کردم، ناگهان علی و فاطمه و حسن و حسین، و علی بن حسین، و محمد بن علی، و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر، و علی بن موسی، و محمد بن علی، و علی بن محمد، و حسن بن علی و مهدی را در پرتوی از نور دیدم که به نماز ایستاده اند، و مهدی در وسط آنها همچون ستاره ای پرنور می درخشید.»

آنگاه خداوند فرمود:

«ای محمد، اینها حجّت های من هستند و این مهدی(ع) انتقام گیرندة عترت توست، به عزت و جلالم سوگند، او حجّتی است که طاعت او بر دوستانم واجب است، و من به واسطة او از دشمنانم انتقام می گیرم.»