ماده ی 18 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی حق آزادی مذهب را به عنوان یکی از حقوق بشر مطرح کرده، مقرر نموده است: «هر کس حق آزادی فکر و وجدان و مذهب دارد. این حق شامل آزادی داشتن یا قبول یک مذهب یا اعتقاد به انتخاب خود و نیز آزادی ابراز مذهب یا معتقدات خود به صورت علنی یا پنهانی و حق اجرای آداب و اعمال تعلیم مذهبی است». همچنین بر پایه ی ماده 58 کنوانسیون چهارم ژنو «دولت اشغالگر به روحانیون مذهبی اجازه خواهد داد که کمک مذهبی به هم کیشان خود را تأمین نمایند.»
ساخت دیوار مردم فلسطین را از دسترسی به اماکن مذهبی خود محروم می کند؛ برای نمونه در بیت لحم به دلیل ساخت دیوار مردم امکان رفتن به معبد راشل را ندارند. محدودیت رفت و آمد، دسترسی مردم به اماکن مذهبی و مساجد را نیز محدود می سازد.
دیوان افزون بر حق آزادی رفت و آمد که در ماده ی 12 میثاق بین المللی حقوق مدنی سیاسی مندرج است، به حق دسترسی مردم فلسطین به اماکن مقدس یهودی، مسیحی و اسلامی اشاره می کند. دیوان همچنین به موافقت نامه ی آتش بس بین اسرائیل و اردن که در سال 1949 منعقد شد اشاره می نماید که در آن بر دسترسی آزاد به اماکن مقدس (Free access to the holy plass) تأکید شده است؛ بنابراین، اسرائیل متعهد است آزادی دسترسی به اماکن مذهبی را تضمین کند. این تعهد عمدتاً مربوط به مکان هایی است که در شرق خط سبز واقع اند، اگرچه برخی از اماکن مقدس نیز در غرب خط سبز وجود دارند. دیوان تأکید می کند که این تعهد اسرائیل نسبت به اماکن مقدس که در سال 1967 تحت کنترل آن درآمده نیز جاری است.
دیوان بند 1 ماده ی 9 معاهده ی 1994 صلح اسرائیل و اردن را تأیید و تأکید کننده تعهد یاد شده دانسته که به طور صریح دو طرف را متعهد می سازد آزادی دسترسی به اماکن دارای اهمیت مذهبی و تاریخی را تأمین نمایند (بند 129).(28(
28. ``Each party will provide freedom of access to places of religious and historical singnificance''.
