آیا اندیشه ((حقوق بشر)) با معرفت دینی سازگاری دارد یا درست رو در روی آن قرار می گیرد؟ ممکن است گفته شود بشر به دلیل آن که از دین داری به معنای پیروی از فرامین بیرون از خویش و اعتقاد به مفاهیم متافیزیکی نتوانست به سعادت و رستگاری برسد, که ایستایی تاریخ ما قبل از تحول صنعتی گواه این ادعاست, از این رو, با روی گردانی و نفی هر گونه اعتقادات دینی و رویکرد به خردگرایی و طرح اندیشه ((حقوق بشر)) به معنای تعیین خط مشی سعادت و سرنوشت و موازین زندگی اجتماعی, خویش را نجات داد و تاریخ را به پویایی رسانید.
اگر این بیان موجه باشد, اندیشه حقوق بشر کاملا الحادی و با معرفت دینی ناسازگار مطلق است. ولی آیا چنین است؟ تلاش نویسنده در این مقاله این است که با اجتناب از هر گونه جزم اندیشی به داوری بنشیند و با بازخوانی منابع دینی به این نظر برسد که چنین ناسازگاری وجود ندارد.
18- استاد دانشکده حقوق, دانشگاه شهید بهشتی
