برادران رسول خدا (ص)

بارها خوانده و شنیده اید که رسول گرامی اسلام (ص) امام اول شیعیان، حضرت علی (ع) را به عنوان برادر خود خطاب کرده است . قطعا شما به عنوان یک شیعه هرگاه با این سخن پیامبر اسلام (ص) برخورد کرده اید، شادمان شده و از این که پیرو امامی هستید که رسول خدا او را برادر خود خوانده به خود بالیده اید . اما اگر بشنوید که پیامبر اسلام (ص) همه مؤمنان آخرالزمان را نیز برادران خود دانسته و آرزوی دیدار آنها را کرده است; چه حالی به شما دست می دهد؟

ابو بصیر از ابو جعفر [امام محمد باقر] - که درود خدا بر او باد - نقل می کند که فرمود: روزی پیامبر خدا - که بر او و خاندانش درود باد - در حالی که عده ای از یارانش نزد او بودند، فرمود: خداوندا برادران مرا به من بنما! او این سخن را دو مرتبه تکرار کرد . در این هنگام گروهی از یاران که گرد او بودند گفتند: ای پیامبر خدا! آیا ما برادران شما نیستیم؟ فرمود: نه، شما یاران من هستید، برادران من قومی هستند [که] در آخرالزمان [خواهند آمد] آنها به من ایمان می آورند در حالی که مرا ندیده اند . خداوند آنها را با نامهایشان و نامهای پدرانشان شناسانده است پیش از آن که از اصلاب پدران و رحمهای مادرانشان خارج شوند . هر یک از آنها بر دین خود پایدار می ماند . در حالی که این عمل از دست کشیدن بر خارهای گون (1) در شب تاریک و یا در دست گرفتن آتش برافروخته از درخت گز (2) دشوارتر است . ایشان چون چراغی فروزان در دل تاریک شب می درخشند; خداوند آنها را از همه فتنه های تیره و تار در امان نگه می دارد (3) .