سخنان معصومان علیهم السلام

امامت و رهبری

امام علی علیه السلام : «حق علی الامام ان یحکم بما انزل الله و ان یودی الامانة فاذا فعل فحق علی الناس ان یسمعوا له و ان یطیعوا و ان یجیبوا اذا دعوا».(1)

بر امام لازم است که طبق آنچه خداوند فرود فرستاده حکم (حکومت)کند و امانتی را که خداوند به او سپرده است ادا کند، هر گاه چنین کرد بر مردم واجب است سخنش را بپذیرند و فرمانش را اطاعت کنند و به خواستهای او پاسخ مثبت دهند.

امام علی علیه السلام : «ان الله جعلنی اماما لخلقه ففرض علی التقدیر فی نفسی و مطعمی و مشربی و ملبسی کضعفاء الناس، کی یقتدی الفقیر بفقری و لا یطغی الغنی غناه ».(2)

خداوند مرا امام خلق خود قرار داده و بدین جهت بر من واجب کرده که زندگی شخصی خود، خوردنی، نوشیدنی و لباس خود را مانند مردم ناتوان اندازه گیری کنم تا فقیر به فقرم اقتدا کند و ثروتمندرا ثروت به طغیان وادار نسازد.

امام علی علیه السلام : «و فی هذا اوضح دلیل علی انه لابد للامة من امام یقومه بامرهم، فیاءمرهم و ینهاهم، و یقیم فیهم الحدود،و یجاهد العدو، و یقسم الغنائم، و یفرض الفرائض و یعرفهم ابواب ما فیه صلاحهم، و یحذرهم ما فیه مضارهم، اذ کان الامرو النهی احد اسباب بقاء الخلق و الا سقطت الرغبة و الرهبة ولم یرتدع و لفسدت التدبیر و کان ذلک سببا لهلاک العباد».(3)

در این آیات دلیل بسیار روشنی است بر این که امت باید دارای امام و پیشوا باشد، که به انجام کارهای آن ها قیام و اقدام کند، به آن ها امر و نهی نماید، حدود الهی را در میان آن ها به پا دارد، با دشمن پیکار کند، و غنائم را عادلانه تقسیم نماید،واجبات را تحقق بخشد و درهای اصلاح و صلاح را به آن ها نشان دهد،و آنان را از آن چه به ایشان زیان بخش ست برحذر دارد، زیرا امرو نهی یکی از اسباب بقای خلق است، وگرنه تشویق و ترس، از بین می رود، و هیچ کس از گناه باز نمی ایستد و شیرازه نظام جامعه ازهم می گسلد، و چنین هرج و مرجی باعث هلاکت بندگان خدا است.

امام حسین علیه السلام : «ان مجاری الامور و الاحکام علی ایدی العلماء بالله، الامناء علی حلاله و حرامه ».(4)

همانا جریان امور و احکام در دست عالمانی است که امین بر حلال و حرام خدا هستند.

امام باقر علیه السلام : «بنی الاسلام علی خمس: اقام الصلاة وایتاء الزکاة و حج البیت و صوم شهر رمضان و الولایة لنا اهل البیت فجعل فی اربع منها رخصه و لم یجعل فی الولایة رخصة، من لم یکن له مال لم تکن علیه الزکاة و من لم یکن له مال فلیس علیه حج و من کان مریضا صلی قاعدا و افطر شهر رمضان، و الولایة صحیحا کان او مریضا او ذا مال او لا مال له فهی لازمة ». (5)

اسلام بر پنج اصل بنا شده است: برپا داشتن نماز، پرداخت زکات،حج خانه خدا، روزه ماه رمضان و ولایت و پیروی از ما اهل بیت.

در آن چهار چیز رخصتی داده شده است ولی در ولایت هرگز رخصتی نیست. کسی که مال ندارد زکات بر او واجب نیست و حج نیز از اوساقط است و کسی که مریض است نشسته نماز می خواند و روزه بر اولازم نیست ولی ولایت بر همه واجب است چه مریض باشد و چه سالم،چه دارا باشد و چه فقیر.

امام صادق علیه السلام : «ولایتنا ولایة الله التی لم یبعث نبیاقط الا بها». (6)

ولایت ما همان ولایت خداوند است و خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نفرموده مگر با همین ولایت.

امام رضا علیه السلام : «ان العبد اذا اختاره الله عز و جل لامورعباده شرح صدره لذلک و اودع قلبه ینابیع الحکمه و الهمه العلم الهاما فلم یعی بعده بجواب و لا یحیر فیه عن الصواب ».(7)

وقتی خداوند بنده ای را برای رهبری امور بندگان خود انتخاب کند شرح صدر و ظرفیت این مسئولیت را به او عطا می نماید وچشمه های حکمت را در دلش به ودیعت می نهد و دانش به طریق مخصوصی به او الهام می کند، بدین ترتیب در پاسخ هیچ سوالی نمی ماند و درآن دچار خطا نمی شود.

امام علی بن موسی الرضا علیه السلام:«ان الامامة زمام الدین ونظام المسلمین، و صلاح الدنیا، و عز المومنین، ان الامامة اس الاسلام النامی، و فرعه السامی، بالامام تمام الصلاه، و الزکاه و الصیام و الحج و الجهاد و توفیر الفیی ء و الصدقات و امضاءالحدود و الاحکام و منع الثغور و الاطراف. الامام یحل حلال الله ویحرم حرام الله، و یقیم حدود الله و یذب عن دین الله، و یدعوالی سبیل ربه بالحکمة و الموعظة الحسنة و الحجة البالغة ».(8)

همانا امامت، زمام دین و مایه نظام مسلمانان، و اصلاح دنیا وعزت مومنان است، همانا امامت ریشه اسلام رشد یافته، و شاخه بلند آن است. کامل شدن نماز، زکات، روزه، حج و جهاد، وفراوانی غنیمت جنگی و صدقات، و اجرای حدود و احکام، و نگهبانی از مرزها و اطراف به وسیله امام است، او است که حلال خدا راحلال و حرام خدا را حرام می کند، و حدود خدا را برقرار و جاری می سازد و از حریم دین خدا دفاع می نماید. و مردم را به سوی راه پروردگارش با حکمت و اندرز نیک و حجت رسا فرا می خواند.»

امام زمان سلام الله علیه در توقیع مبارک : «و اما الحوادث الواقعة فارجعوا فیها الی رواة حدیثنا فانهم حجتی علیکم و اناحجة الله ».(9) در حوادث و پیش آمدها به راویان حدیث ما رجوع کنید، زیرا آنها حجت من بر شمایند و من جت خدایم.