حق دیگری که نوزاد به گردن والدین خویش دارد و معمولاً بین خانواده ها رایج است گفتن اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ نوزاد است، که عمل به این سیره ارزشمند نبوی، دستاوردهای تربیتی و روان شناختی مهمی در روح و روان کودک دارد و سبب می شود در لوح سفید و بدون خدشه جان نوزاد، کلمه تکبیر و توحید، نخستین نقش حک شده باشد پیش از آن که دیگر آهنگ ها و اصوات غیر الهی آن را مخدوش و مغشوش سازد.
در داستان ولادت امام مجتبی (علیه السلام) است که پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت.
نیز فرمود: «مَنْ وُلِدَ لَهُ مَولُودٌ فَلْیُؤذِّنْ فی اُذُنِهِ الیُمْنی بِأذانِ الصَّلاةِ وَلْیُقِمْ فی الیُسْری فَانَّهُ عِصمَةٌ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم»؛ «برای هر کس فرزندی زاده شود باید در گوش راست او اذان نماز و در گوش چپ او اقامه گفته شود چرا که (آن) مایه ایمنی از شیطان رانده شده است.»
واضح است که دستور العمل های دینی علاوه بر احیاء روح تعبد در شخص کارکردهای جسمانی هم دارد که در جای خود بسیار مهم می باشند. امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «اَذِّنْ فِی اُذُنِهِ الیُمْنی وَ أقِم فِی الیُسری تَفْعَلُ بِهِ ذلِکَ قَبْلَ اَن تَقْطَعَ سُرَّتَهُ فَإنَّهُ لا یَفزَعْ اَبدا وَ لا تُصیبُهُ اُمُّ الصِّبیانِ»؛ «در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه بگوی و این کار را پیش از بریدن نافش انجام بده؛ زیرا در این صورت هرگز ترسو بار نمی آید و دچار بیماری ام صبیان نیز نمی گردد.» ام صبیان نوعی بیماری روانی است که بر اثر آن فرد دچار بیهوشی می شود و نیز گفته شده نوعی جن زدگی است.
از سنتهای مهم و ارزشمند در ابتدای تولد، گفتن اذان و اقامه در گوش کودک است که امام رضا(ع) فرموده است: «إِذَا وُلِدَ مَوْلُودٌ فَأَذِّنْ فِی أُذُنِهِ الْأَیْمَنِ وَ أَقِمْ فِی أُذُنِهِ الْأَیْسَر؛[2] هر گاه فرزندی به دنیا آمد، در گوش راست او اذان و در گوش چپ او، اقامه بخوان.»
روایات اسلامی، فلسفة این عمل را در ابتدای تولد کودک، پناهی در برابر القائات و لغزشهای شیطانی ذکر کرده اند.[3]
پی نوشت: [2]. بحار الانوار، ج101، ص116.
[3]. همان، ج81، ص162.