تکریم صاحبان اندیشه

نکته مهم دیگری که در اینجا، قابل ذکر می دانم، این است که نگهداری صاحبان اندیشه و فکر، به اندازه خود پرورش آنها سخت است و احتیاج به هوشمندی هایی دارد که ما گاهی فاقد آن هستیم. باید توجه داشته باشیم که عالمی که عمر و استعداد خود را بر سر مسئله ای گذاشته و در آن تخصص پیدا کرده، سرمایه ما محسوب می شود. نباید گذاشت این سرمایه معطل بماند و یا منزوی شود و یا دیگران او را از ما بربایند. حوزه، گاهی در نگه داشتن و محافظت از سرمایه های علمی خود، غفلت می کند. حفظ این سرمایه ها، نیاز به امور متعددی دارد که یکی از آنها مسائل معیشتی است؛ ولی از آن مهم تر محدود نکردن آن عالم در مباحث علمی و تخصصی او است. طبیعی است وقتی کسی در موضوعی، تخصص یافت، صاحب رای و نظر می شود و دیگر، هر کسی حق ندارد به او امر و نهی کند. این مسئله را قبلا هم متذکر شدم که ما باید حتما در مقدار تحمل خود تجدید نظر کنیم.