ذکر یونسی

مداومت و انس با بعضی از آیات قرآنی اثراتی خاص دارد که اشخاص مختلف در طول زندگی خویش گونه های متفاوت آن را تجربه کرده اند و نتیجه گرفته اند. ذکر حضرت یونس که همان آیه شریفه: «لا اِلهِ الا انتَ سُبحانَکَ اِنِّی کُنتُ مِن الظّالِمینَ». (سوره انبیاء، آیه 88) می باشد، حضرت یونس(ع) این ذکر را در شکم ماهی و در عمق تاریکی دریا، آن را خواند و نجات یافت. بشارت طی پنج مقاله ـ از شماره هشتم ـ سلسله مباحثی را پیرامون این ذکر داشته است. خاطره زیر نیز نمونه تجربه یکی از عالمان دین است بر مداومت بر این ذکر.

آقای سید علی هاشمی بجنوردی که از شاگردان خوش فهم من بود و من از او خوشم می آمد. مدت مدیدی او را ندیدم و از او هم اطلاعی نداشتم. تا این که کنار مرقد مرحوم آقای حاج شیخ عبد الکریم حائری ـ قدس سرّه ـ با او برخورد کردم. پس از احوال پرسی، ایشان قضیه ای را نقل کرد و گفت: چندی پیش بینایی یکی از چشمانم دچار اشکال شد و دکتر تشخیص داد که غده ای در مغز من به وجود آمده که می بایست کاسه سرم برداشته شود. من با شنیدن این خبر خیلی بی تاب شدم. بعضی از دوستان گفتند: ذکر یونسیه با شرایط مخصوصی که دارد در بر آوردن حوائج خیلی مؤثر است. من به آن ذکر مداومت کردم تا این که یک روز پای کرسی خوابیده بودم و در عالم خواب قافله ای در هوا دیدم که به طرف خانه خدا می روند و در جلوی آنها امام عصر(عج) سوار بر اسب حرکت می کرد. وقتی که به من رسیدند، پیش خود گفتم: حالا به من توجه می کنند؛ ولی توجه نفرمودند و ردّ شدند. من شروع کردم به ناله و زاری و اظهار تأثر از این که امام به من توجه ای نکردند. ناگهان دیدم امام برگشتند و انگشت مبارکشان را بر چشم من گذاشتند. از خواب بیدار شدم و متوجه شدم که بینایی چشمم خوب شده است. بعد از آن به دکتر مراجعه کردم و پس از عکس و معاینه گفتند: اثری از غده هم در سر شما وجود ندارد.