مدرسه و ارتقای سلامت روان

مدرسه در تشکیل و تکامل شخصیت، عادات و رفتار کودک سهم به سزایی دارد و یکی از مهم‌ترین عوامل اجتماعی کردن کودک است.
با ورود کودک به محیط دبستان، افق جدیدی در برابرش گشوده می‌شود. به عبارت دیگر، محیط اجتماعی‌انسانی او گسترش می‌یابد. او در این شرایط تحت تاثیر عوامل موثری مانند معلم، همکلاس و کتاب قرار می‌گیرد.
دوران مدرسه، دورانی است که به روند رشد و تکامل جسمی، روانی و عاطفی کودک در منزل شتاب می‌دهد. مدرسه می‌تواند آنچه را که والدین ناتمام می‌گذارند، کامل کند و این مهم را از طریق آموختن مهارت‌های علمی و فرهنگی، وسعت‌دادن اطلاعات و تمرین‌دادن در ارتباطات اجتماعی با هم‌سالان و بزرگسالان و همچنین روش‌های دیگر توسعه بخشیده و دانش‌آموز را برای مقابله موثرتر با مشکلات احتمالی آینده زندگی خود آماده سازد.
البته تاثیر مدرسه بر دانش‌آموزان بستگی به تفاوت‌های فردی، میزان سازگاری و تجربیات آنها دارد. ورود به مدرسه برای کودک همراه با جدایی از مادر و محیط گرم خانواده است. از این رو مدرسه نقش مهمی در ایجاد استقلال و کاهش انگیزه‌های اتکایی کودک با خانواده‌اش دارد.
والدین نباید تصور کنند که با پا گذاشتن فرزندشان به مدرسه و جداشدن کودک از خانواده، مسوولیت آنان پایان‌ پذیرفته و یا کاهش یافته است بلکه باید به طور مستمر با اولیای مدرسه و معلمان در خصوص فرزندشان رابطه داشته باشند، زیرا رشد شخصیت کودک تابعی از خانه و مدرسه است و این دو محیط مکمل یکدیگرند.
آنچه مسلم است، در سال‌‌های اولیه، شخصیت هر کودک به وسیله والدین شکل می‌گیرد اما با ورود به دبستان، مدرسه هم به کمک والدین می‌شتابد و به رشد عقلی، اجتماعی و عاطفی کودک شتاب و جهت می‌دهد.
اگر ارتباط صحیحی میان خانه و مدرسه وجود داشته باشد، کودکان با شوق بیشتری پا به مدرسه می‌گذارند و برای پیشرفت تحصیلی و درسی خود بیشتر تلاش می‌کنند و انگیزه قوی‌تری برای یادگیری پیدا می‌کنند.
در سایه این ارتباط و همکاری، مشکلات دانش‌آموزان سریع‌تر حل و فصل می‌شود. رابطه صحیح والدین با اولیای مدرسه و درک موقعیت کودکان در این مرحله و برخورد درست با آنان سبب تسهیل در رشد همه جانبه آنان می‌شود.
مشکلات تحصیلی دانش‌آموزان معلول عوامل مختلفی است. یکی از مهم‌ترین عوامل، تطبیق کودک با محیط جدید یعنی مدرسه است، وقتی مدرسه برانگیزنده علاقه و اشتیاق دانش‌آموز نباشد و آنان را به سوی خود جلب نکند، موجب دلسردی و بی‌توجهی آنان به درس و مدرسه می‌شود.
منبع: http://www.salamat.com